อปิจ กุหโก ทกฺขิณาย อมหปฺผลภาวกรเณเนว ทายกํ หนตีติ วุตฺโต, น นิปฺผลภาวกรเณนฯ วุตฺตญฺเหตํ ภควตา – ‘‘ทุสฺสีลสฺส มนุสฺสภูตสฺส ทานํ ทตฺวา สหสฺสคุณา ทกฺขิณา ปาฏิกงฺขิตพฺพา’’ติ (ม. นิ. 3.379)ฯ เตนาห ‘‘สุหตํ หนฺติ อตฺตาน’’นฺติฯ

เอวํ พาหิรปริมชฺชนมตฺเต ฐิตา ปุคฺคลา สุทฺธา นาม น โหนฺติ, อพฺภนฺตรสุทฺธิยา เอว ปน สุทฺธา โหนฺตีติ ทสฺเสนฺโต ‘‘น พฺราหฺมโณ’’ติ ทุติยํ คาถมาหฯ ตสฺสตฺโถ – อิริยาปถสณฺฐปนาทิพหิสมฺปตฺติมตฺเตน พฺราหฺมโณ น โหติฯ สมฺปตฺติอตฺโถ หิ อิธ วณฺณ-สทฺโทฯ อพฺภนฺตเร ปน สีลาทิสมฺปตฺติยา พฺราหฺมโณ โหติ, ‘‘พาหิตปาโป พฺราหฺมโณ’’ติ กตฺวาฯ ตสฺมา ‘‘ยสฺมิํ ปาปานิ ลามกานิ กมฺมานิ สํวิชฺชนฺติ, เอกํเสน โส กณฺโห นิหีนปุคฺคโล’’ติ สุชมฺปติ, เทวานมินฺท, ชานาหิฯ ตํ สุตฺวา สกฺโก กุหกภิกฺขุํ ตชฺเชตฺวา ‘‘ธมฺเม วตฺตาหี’’ติ โอวทิตฺวา สกฏฺฐานเมว คโตฯ

วสภตฺเถรคาถาวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

ทุกนิปาเต ปฐมวคฺควณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

2. ทุติยวคฺโค