‘‘อตฺถาย วต เม ภิกฺขุ, อรญฺญา คามมาคโต;

ตตฺถ จิตฺตํ ปสาเทตฺวา, ตาวติํสูปโค อหํฯ

[942] ‘‘เตน เมตาทิโส วณฺโณ…เป.… วณฺโณ จ เม สพฺพทิสา ปภาสตี’’ติฯ

ทุติยกรณียวิมานวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

8. ปฐมสูจิวิมานวณฺณนา

อุจฺจมิทํ มณิถูณํ วิมานนฺติ สูจิวิมานํฯ ตสฺส กา อุปฺปตฺติ? ภควา ราชคเห วิหรติ เวฬุวเนฯ เตน สมเยน อายสฺมโต สาริปุตฺตสฺส จีวรกมฺมํ กาตพฺพํ โหติ, อตฺโถ จ โหติ สูจิยาฯ โส ราชคเห ปิณฺฑาย จรนฺโต กมฺมารสฺส เคหทฺวาเร อฏฺฐาสิฯ ตํ ทิสฺวา กมฺมาโร อาห ‘‘เกน, ภนฺเต, อตฺโถ’’ติ? ‘‘จีวรกมฺมํ กาตพฺพํ อตฺถิ, สูจิยา อตฺโถ’’ติฯ กมฺมาโร ปสนฺนมานโส กตปริโยสิตา ทฺเว สูจิโย ทตฺวา ‘‘ปุนปิ, ภนฺเต, สูจิยา อตฺเถ สติ มม อาจิกฺเขยฺยาถา’’ติ วตฺวา ปญฺจปติฏฺฐิเตน วนฺทิฯ เถโร ตสฺส อนุโมทนํ กตฺวา ปกฺกามิฯ โส อปรภาเค กาลํ กตฺวา ตาวติํเสสุ อุปฺปชฺชิฯ อถ อายสฺมา มหาโมคฺคลฺลาโน เทวจาริกํ จรนฺโต ตํ เทวปุตฺตํ อิมาหิ คาถาหิ ปุจฺฉิ –

[944]

‘‘อุจฺจมิทํ มณิถูณํ วิมานํ…เป.…

วณฺโณ จ เต สพฺพทิสา ปภาสตี’’ติฯ

[948] ‘‘โส เทวปุตฺโต อตฺตมโน…เป.… ยสฺส กมฺมสฺสิทํ ผลํ’’ฯ

[949]

‘‘ยํ ททาติ น ตํ โหติ, ยญฺเจว ทชฺชา ตญฺเจว เสยฺโย;

สูจิ ทินฺนา สูจิเมว เสยฺโยฯ

[950]

‘‘เตน เมตาทิโส วณฺโณ…เป.…

วณฺโณ จ เม สพฺพทิสา ปภาสตี’’ติฯ

[949] ตตฺถ ยํ ททาตีติ ยาทิสํ เทยฺยธมฺมํ ททาติฯ น ตํ โหตีติ ตสฺส ตาทิสเมว ผลํ น โหติฯ อถ โข เขตฺตสมฺปตฺติยา จ จิตฺตสมฺปตฺติยา จ ตโต วิปุลตรํ อุฬารตรเมว ผลํ โหติฯ ตสฺมา ยญฺเจว ทชฺชา ตญฺเจว เสยฺโยติ ยํกิญฺจิเทว วิชฺชมานํ ทชฺชา ทเทยฺย, ตญฺเจว ตเทว เสยฺโย, ยสฺส กสฺสจิ อนวชฺชสฺส เทยฺยธมฺมสฺส ทานเมว เสยฺโย, กสฺมา? มยา หิ สูจิ ทินฺนา สูจิเมว เสยฺโย, สูจิทานเมว มยฺหํ เสยฺยํ ชาตํ, ยโต อยมีทิสี สมฺปตฺติ ลทฺธาติ อธิปฺปาโยฯ

สูจิวิมานวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

9. ทุติยสูจิวิมานวณฺณนา

อุจฺจมิทํ มณิถูณนฺติ ทุติยสูจิวิมานํฯ ตสฺส กา อุปฺปตฺติ? ภควา ราชคเห วิหรติ เวฬุวเนฯ เตน สมเยน ราชคหวาสี เอโก ตุนฺนการโก วิหารเปกฺขโก หุตฺวา เวฬุวนํ คโตฯ ตตฺถ อญฺญตรํ ภิกฺขุํ เวฬุวเน กตสูจิยา จีวรํ สิพฺพนฺตํ ทิสฺวา สูจิฆเรน สทฺธิํ สูจิโย อทาสิฯ เสสํ สพฺพํ วุตฺตนยเมวฯ

[952]

‘‘อุจฺจมิทํ มณิถูณํ วิมานํ…เป.…

วณฺโณ จ เต สพฺพทิสา ปภาสตี’’ติฯ – ปุจฺฉิ;

[956]

‘‘โส เทวปุตฺโต อตฺตมโน…เป.… ยสฺส กมฺมสฺสิทํ ผลํ’’ฯ

[957]

‘‘อหํ มนุสฺเสสุ มนุสฺสภูโต, ปุริมชาติยา มนุสฺสโลเกฯ

[958]

‘‘อทฺทสํ วิรชํ ภิกฺขุํ, วิปฺปสนฺนมนาวิลํ;

ตสฺส อทาสหํ สูจิํ, ปสนฺโน เสหิ ปาณิภิฯ

[959]

‘‘เตน เมตาทิโส วณฺโณ…เป.… วณฺโณ จ เม สพฺพทิสา ปภาสตี’’ติฯ

ตํ สพฺพํ เหฏฺฐา วุตฺตนยเมวฯ

ทุติยสูจิวิมานวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ