เมนู

พระอภิธรรมปิฎก ธัมมานุโลมปัจจนียะ [ติกปัฏฐาน] 16.มัคคารัมมณติกะ 7.ปัญหาวาร
สภาวธรรมที่ไม่ใช่มีสภาวะชอบและให้ผลแน่นอนอาศัยสภาวธรรมที่มีสภาวะชอบ
และให้ผลแน่นอนเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่ไม่ใช่มีสภาวะผิดและให้ผลแน่นอนอาศัยสภาวธรรมที่มีสภาวะชอบ
และให้ผลแน่นอนเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่มิใช่ไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นอาศัยสภาวธรรมที่มีสภาวะชอบ
และให้ผลแน่นอนเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่ไม่ใช่มีสภาวะผิดให้ผลแน่นอนและที่มิใช่ไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสอง
นั้นอาศัยสภาวธรรมที่มีสภาวะชอบและให้ผลแน่นอนเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่ไม่ใช่มีสภาวะผิดให้ผลแน่นอนและที่ไม่ใช่มีสภาวะชอบให้ผลแน่นอน
อาศัยสภาวธรรมที่มีสภาวะชอบและให้ผลแน่นอนเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย (5)
สภาวธรรมที่ไม่ใช่มีสภาวะผิดและให้ผลแน่นอนอาศัยสภาวธรรมที่ไม่แน่นอนโดย
อาการทั้งสองนั้นเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย มี 3 วาระ
สภาวธรรมที่ไม่ใช่มีสภาวะผิดและให้ผลแน่นอนอาศัยสภาวธรรมที่มีสภาวะผิดให้
ผลแน่นอนและที่ไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย มี 3 วาระ
สภาวธรรมที่ไม่ใช่มีสภาวะผิดและให้ผลแน่นอนอาศัยสภาวธรรมที่มีสภาวะชอบ
ให้ผลแน่นอนและที่ไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย มี 3
วาระ (ย่อ)

เหตุปัจจัย มี 19 วาระ
อารัมมณปัจจัย มี 9 วาระ ฯลฯ
วิปากปัจจัย มี 3 วาระ ฯลฯ
อวิคตปัจจัย มี 19 วาระ

(ทุกปัจจัยพึงขยายให้พิสดาร)

16. มัคคารัมมณติกะ 1. ปฏิจจวาร
[44] สภาวธรรมที่ไม่ใช่มีมรรคเป็นอารมณ์อาศัยสภาวธรรมที่มีมรรคเป็น
อารมณ์เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 45 หน้า :246 }