พระอภิธรรมปิฎก ธัมมานุโลม [ติกติกปัฏฐาน] 21. อัชฌัตตารัมมณติกะ 1. กุสลติกะ
สภาวธรรมที่เป็นภายนอกตนซึ่งเป็นกุศลอาศัยสภาวธรรมที่เป็นภายนอกตน
ซึ่งเป็นกุศลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย (1)
(ทุกปัจจัยมีปัจจัยละ 2 วาระ ทุกปัจจัยพึงขยายให้พิสดาร)
[128] สภาวธรรมที่เป็นภายในตนซึ่งเป็นอกุศลอาศัยสภาวธรรมที่เป็น
ภายในตนซึ่งเป็นอกุศลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย (1)
สภาวธรรมที่เป็นภายนอกตนซึ่งเป็นอกุศลอาศัยสภาวธรรมที่เป็นภายนอกตน
ซึ่งเป็นอกุศลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย (1)
(ทุกปัจจัยมีปัจจัยละ 2 วาระ ทุกปัจจัยพึงขยายให้พิสดาร)
[129] สภาวธรรมที่เป็นภายในตนซึ่งเป็นอัพยากฤตอาศัยสภาวธรรมที่เป็น
ภายในตนซึ่งเป็นอัพยากฤตเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย (1)
สภาวธรรมที่เป็นภายนอกตนซึ่งเป็นอัพยากฤตอาศัยสภาวธรรมที่เป็นภายนอก
ตนซึ่งเป็นอัพยากฤตเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย (1)
(ทุกปัจจัยมีปัจจัยละ 2 วาระ ทุกปัจจัยพึงขยายให้พิสดาร)
21. อัชฌัตตารัมมณติกะ 1. กุสลติกะ
1. ปฏิจจวาร - เหตุปัจจัย
[130] สภาวธรรมที่มีธรรมภายในตนเป็นอารมณ์ซึ่งเป็นกุศลอาศัยสภาวธรรม
ที่มีธรรมภายในตนเป็นอารมณ์ซึ่งเป็นกุศลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย (ทุกปัจจัยมีปัจจัย
ละ 2 วาระ ทุกปัจจัยพึงขยายให้พิสดาร)
สภาวธรรมที่มีธรรมภายในตนเป็นอารมณ์ซึ่งเป็นอกุศลอาศัยสภาวธรรมที่มี
ธรรมภายในตนเป็นอารมณ์ซึ่งเป็นอกุศลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย (ทุกปัจจัยมีปัจจัย
ละ 2 วาระ ทุกปัจจัยพึงขยายให้พิสดาร)
