พระอภิธรรมปิฎก ธัมมานุโลม [ติกทุกปัฏฐาน] 12. ปริตตติกะ 1. เหตุทุกะ
สภาวธรรมที่เป็นอัปปมาณะซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นมหัคคตะ
ซึ่งเป็นเหตุโดยอารัมมณปัจจัย (2)
[160] สภาวธรรมที่เป็นปริตตะซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นปริตตะ
ซึ่งเป็นเหตุโดยอธิปติปัจจัย (1)
สภาวธรรมที่เป็นมหัคคตะซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นมหัคคตะ
ซึ่งเป็นเหตุโดยอธิปติปัจจัย
สภาวธรรมที่เป็นมหัคคตะซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นปริตตะซึ่ง
เป็นเหตุโดยอธิปติปัจจัย (2)
สภาวธรรมที่เป็นอัปปมาณะซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นอัปปมาณะ
ซึ่งเป็นเหตุโดยอธิปติปัจจัย มี 2 วาระ
สภาวธรรมที่เป็นปริตตะซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นปริตตะซึ่ง
เป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย
สภาวธรรมที่เป็นปริตตะซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นมหัคคตะซึ่ง
เป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย
สภาวธรรมที่เป็นปริตตะซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นโลกุตตระซึ่ง
เป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย (3)
สภาวธรรมที่เป็นมหัคคตะซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นมหัคคตะ
ซึ่งเป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย
สภาวธรรมที่เป็นมหัคคตะซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นปริตตะซึ่ง
เป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย
สภาวธรรมที่เป็นมหัคคตะซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นอัปปมาณะ
ซึ่งเป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย (3)
สภาวธรรมที่เป็นอัปปมาณะซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นอัปปมาณะ
ซึ่งเป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย
