เมนู

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [3. สุภูติวรรค] 3. ติสรณคมนิยเถราปทาน
[109] บัดนี้ พระพุทธเจ้าเสด็จอุบัติขึ้นแล้วในโลก
ประกาศคำสั่งสอนให้รุ่งเรือง
สัตว์ผู้ใคร่บุญอาจเพื่อจะถอนตนขึ้นได้
[110] ข้าพเจ้ารับสรณะ 3 แล้ว รักษาให้บริบูรณ์
ด้วยกรรมที่ข้าพเจ้าได้ทำไว้ดีแล้วนั้น
ข้าพเจ้าจึงพ้นทุคติได้
[111] ข้าพเจ้าได้เข้าไปหาสมณะนามว่านิสภะ
ผู้เป็นอัครสาวกของพระพุทธเจ้าแล้วรับสรณคมน์
[112] ครั้งนั้น เหล่าสัตว์มีอายุประมาณ 100,000 ปี
ข้าพเจ้าได้รักษาสรณคมน์ให้บริบูรณ์ตลอดระยะเวลาเท่านั้น
[113] เมื่อจิตดวงสุดท้ายกำลังเป็นไปอยู่
ข้าพเจ้าระลึกถึงสรณคมน์นั้นได้แล้ว
ด้วยกรรมที่ข้าพเจ้าได้ทำไว้ดีแล้วนั้น
ข้าพเจ้าจึงได้ไปเกิดยังสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
[114] เมื่อข้าพเจ้าอยู่ในเทวโลกได้ประกอบแต่บุญกรรม
ไปถึงภูมิประเทศใด ๆ
ย่อมได้เหตุ 8 ประการ ในภูมิประเทศนั้น ๆ
[115] คือ (1) ข้าพเจ้าได้รับการบูชาทุกทิศ
(2) เป็นผู้มีปัญญาหลักแหลม
(3) เทวดาทั้งปวงย่อมประพฤติตาม
(4) ได้โภคสมบัตินับไม่ถ้วน
[116] (5) เป็นผู้มีผิวพรรณดังทองคำ
(6) เป็นผู้มีไหวพริบในทุกเรื่อง
(7) เป็นผู้ไม่หวั่นไหวต่อมิตร
(8) มียศฟุ้งขจรไป

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 32 หน้า :136 }