เมนู

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา [1. เอกกนิบาต] 2. ทุติยวรรค 2. มหาวัจฉเถรคาถา
รวมเรื่องพระเถระที่มีในวรรคนี้ คือ
1. พระสุภูติเถระ 2. พระมหาโกฏฐิตเถระ
3. พระกังขาเรวตเถระ 4. พระปุณณมันตานีบุตรเถระ
5. พระทัพพบุตรเถระ 6. พระสีตวนิยเถระ
7. พระภัลลิยเถระ 8. พระวีรเถระ
9. พระปิลินทวัจฉเถระ 10. พระปุณณมาสเถระ

2. ทุติยวรรค
หมวดที่ 2
1. จูฬวัจฉเถรคาถา
ภาษิตของพระจูฬวัจฉเถระ
ทราบว่า ท่านพระจูฬวัจฉเถระได้กล่าวคาถาไว้ดังนี้ว่า
[11] ภิกษุที่มากด้วยความปราโมทย์ในธรรม
อันพระพุทธเจ้าทรงประกาศแล้ว
พึงบรรลุสันตบท1อันเป็นธรรมเข้าไปสงบระงับสังขาร เป็นสุข

2. มหาวัจฉเถรคาถา
ภาษิตของพระมหาวัจฉเถระ
ทราบว่า ท่านพระมหาวัจฉเถระได้กล่าวคาถาไว้ดังนี้ว่า
[12] ภิกษุมีพลังปัญญา สมบูรณ์ด้วยศีลและข้อปฏิบัติ
มีจิตตั้งมั่น ยินดีในฌาน มีสติ
ฉันอาหารพออยู่ได้ ปราศจากราคะ2
พึงรอเวลาเป็นที่ดับขันธปรินิพพานในพระศาสนานี้

เชิงอรรถ :
1 นิพพาน (ขุ.เถร.อ. 1/11/84)
2 ความกำหนัดในกามคุณ (ขุ.เถร.อ. 1/12/86)

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 26 หน้า :307 }