พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต [5. ปารายนวรรค] วัตถุกถา
[1010] แต่ถ้าบุคคลนั้นออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต
จะเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้ยอดเยี่ยม
มีกิเลสดุจเครื่องปิดบัง1อันเปิดแล้ว
[1011] พวกเธอจงทูลถามด้วยใจเท่านั้น
ถึงชาติ โคตร ลักษณะ
มนตร์ ศิษย์คนอื่น ๆ
ศีรษะ และธรรมที่ทำให้ศีรษะตกไป
[1012] ถ้าบุคคลนั้นเป็นพระพุทธเจ้า
ผู้มีปกติเห็นธรรมหาเครื่องกางกั้นมิได้
เมื่อพวกเธอถามปัญหาด้วยใจแล้ว
ก็จักทรงวิสัชนาด้วยพระวาจา
[1013] ครั้นได้ฟังคำของพราหมณ์พาวรีแล้ว
พราหมณ์ 16 คน ผู้เป็นศิษย์ คือ (1) อชิตะ
(2) ติสสเมตเตยยะ (3) ปุณณกะ (4) เมตตคู
[1014] (5) โธตกะ (6) อุปสีวะ (7) นันทะ (8) เหมกะ
(9) โตเทยยะ (10) กัปปะ (11) ชตุกัณณิ ผู้เป็นบัณฑิต
[1015] (12) ภัทราวุธ (13) อุทัย (14) โปสาละ
(15) โมฆราช ผู้มีปัญญา (16) ปิงคิยะ ผู้เป็นมหาฤๅษี
[1016] พราหมณ์ผู้เป็นศิษย์ 16 คนนั้น
แต่ละคนเป็นเจ้าหมู่ เจ้าคณะ
มีชื่อปรากฏแก่ชาวโลกทั่วไป
เป็นผู้บำเพ็ญฌาน ยินดีในฌาน
เชิงอรรถ :
1 กิเลสดุจเครื่องปิดบัง มี 5 อย่าง คือ ตัณหา ทิฏฐิ กิเลส ทุจริต และอวิชชา (ขุ.จู. (แปล) 30/118/385)
