พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ธรรมบท 9. ปาปวรรค 2. เสยยสกเถรวัตถุ
9. ปาปวรรค
หมวดว่าด้วยบาป
1. จูเฬกสาฏกวัตถุ
เรื่องพราหมณ์จูเฬกสาฎก
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้)
[116] บุคคลควรรีบเร่งทำบุญ1 ควรห้ามจิตจากบาป2
เพราะเมื่อทำบุญช้าไป ใจจะยินดีในบาป
2. เสยยสกเถรวัตถุ
เรื่องพระเสยยสกเถระ
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่พระเสยยสกเถระ ดังนี้)
[117] หากบุคคลทำบาปไป ก็ไม่ควรทำบาปนั้นซ้ำอีก
ไม่ควรทำความพอใจในบาปนั้น
เพราะการสั่งสมบาปนำทุกข์มาให้
เชิงอรรถ :
1 บุญ หมายถึงการให้ทาน การบำเพ็ญวัตร มีอุปัชฌายวัตรเป็นต้น (ขุ.ธ.อ. 5/4)
2 บาป หมายถึงกายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริต หรือการเกิดขึ้นแห่งอกุศลจิต (ขุ.ธ.อ. 5/4)
