เมนู

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ธรรมบท 7. อรหันตวรรค 1. ชีวกวัตถุ
[88] ละกามทั้งหลายแล้ว เป็นผู้หมดความกังวล
พึงปรารถนายินดียิ่งในวิเวกที่ยินดีได้ยากยิ่ง
พึงชำระตนให้ผ่องแผ้วจากเครื่องเศร้าหมองแห่งจิตทั้งหลาย
[89] บัณฑิตเหล่าใดอบรมจิตโดยชอบ
ในองค์ธรรมเป็นเครื่องตรัสรู้ทั้งหลาย
ไม่ถือมั่น ยินดีในนิพพานเป็นที่สละความถือมั่น
บัณฑิตเหล่านั้นสิ้นอาสวะแล้ว
มีความรุ่งเรือง ดับสนิทแล้วในโลก1
ปัณฑิตวรรคที่ 6 จบ

7. อรหันตวรรค
หมวดว่าด้วยพระอรหันต์
1. ชีวกวัตถุ
เรื่องหมอชีวก
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่หมอชีวก ดังนี้)
[90] ผู้บรรลุจุดหมายปลายทางแล้ว2
ไร้ความโศก หลุดพ้นแล้วในธรรมทั้งปวง3
ละกิเลสเครื่องร้อยรัด4ได้หมด ย่อมไม่มีความเร่าร้อน

เชิงอรรถ :
1 ดูเทียบ สํ.ม. (แปล) 19/34/33-34, องฺ.ทสก. (แปล) 24/169/269-270
2 ผู้บรรลุจุดหมายปลายทาง หมายถึงพระขีณาสพผู้ถึงที่สุดแห่งสังสารวัฏ (ขุ.ธ.อ. 4/49)
3 ธรรมทั้งปวง หมายถึงธรรมทั้งหลายมีขันธ์ 5 เป็นต้น (ขุ.ธ.อ. 4/49)
4 กิเลสเครื่องร้อยรัด หมายถึงกิเลส 4 อย่าง คือ (1) อภิชฌา ความเพ่งเล็งอยากได้ของคนอื่น
(2) พยาบาท ความคิดร้ายผู้อื่น (3) สีลัพพตปรามาส ความถือมั่นศีลและวัตร (4) อิทังสัจจาภินิเวส
ความถือมั่นว่านี้เท่านั้นจริง (ขุ.ธ.อ. 4/49) และดู ขุ.ม. (แปล) 29/29/119)

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 25 หน้า :56 }