พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ธรรมบท 1. ยมกววค 14. เทวสหายกภิกขุวัตถุ
14. เทวสหายกภิกขุวัตถุ
เรื่องภิกษุสองสหาย
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้)
[19] คนที่กล่าวพุทธพจน์1แม้มาก
แต่มัวประมาท ไม่ทำตามพุทธพจน์นั้น
ย่อมไม่ได้รับผลแห่งความเป็นสมณะ2
เหมือนคนรับจ้างเลี้ยงโคได้แต่นับโคให้คนอื่น ฉะนั้น
[20] คนที่กล่าวพุทธพจน์แม้น้อย
แต่ประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรมเป็นปกติ3
ละราคะ โทสะ และโมหะได้แล้ว
รู้ชอบ มีจิตหลุดพ้นดีแล้ว
ไม่ยึดติดในโลกนี้และโลกหน้า4
เขาย่อมได้รับผลแห่งความเป็นสมณะ
ยมกวรรคที่ 1 จบ
เชิงอรรถ :
1 พุทธพจน์ ในที่นี้หมายถึงพระไตรปิฎก (ขุ.ธ.อ. 1/140)
2 ผลแห่งความเป็นสมณะ หมายถึงมรรค 4 ผล 4 (ขุ.ธ.อ. 1/140)
3 ประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรม ในที่นี้หมายถึงประพฤติธรรม คือ ปาริสุทธิศีล 4 ประการ ธุดงค์ 13 ประการ
และอสุภกัมมัฏฐาน เป็นต้น ซึ่งเป็นธรรมที่ควรแก่การบรรลุโลกุตตรธรรม 9 ประการ (ขุ.ธ.อ. 1/141)
4 ไม่ยึดติดในโลกนี้และโลกหน้า ในที่นี้หมายถึงไม่ถือมั่นขันธ์ ธาตุ และอายตนะทั้งภายในภายนอก ในโลก
นี้และโลกหน้าด้วยอุปาทาน 4 ประการ (ขุ.ธ.อ. 1/141)
