พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน [6. ชัจจันธวรรค] 4. ปฐมนานาติตถิยสูตร
คนตาบอดเหล่านั้นกราบทูลว่า ขอเดชะ ข้าพระองค์ทั้งหลายเห็นแล้ว พระเจ้าข้า
พระราชาตรัสว่า ท่านทั้งหลาย พวกท่านกล่าวว่า ข้าพระองค์ทั้งหลาย
เห็นช้างแล้ว ช้างเป็นอย่างไร
คนตาบอดพวกที่คลำหัวช้างกราบทูลอย่างนี้ว่า ช้างมีรูปร่างเหมือนหม้อ
พระเจ้าข้า
คนตาบอดพวกที่คลำหูช้างกราบทูลอย่างนี้ว่า ช้างมีรูปร่างเหมือนกระด้ง
พระเจ้าข้า
คนตาบอดพวกที่คลำงาช้างกราบทูลอย่างนี้ว่า ช้างมีรูปร่างเหมือนตอไม้
พระเจ้าข้า
คนตาบอดพวกที่คลำงวงช้างกราบทูลอย่างนี้ว่า ช้างมีรูปร่างเหมือนงอนไถ
พระเจ้าข้า
คนตาบอดพวกที่คลำตัวช้างกราบทูลอย่างนี้ว่า ช้างมีรูปร่างเหมือนยุ้งข้าว
พระเจ้าข้า
คนตาบอดพวกที่คลำเท้าช้างกราบทูลอย่างนี้ว่า ช้างมีรูปร่างเหมือนเสา
พระเจ้าข้า
คนตาบอดพวกที่คลำระหว่างขาอ่อนช้างกราบทูลอย่างนี้ว่า ช้างมีรูปร่าง
เหมือนครก พระเจ้าข้า
คนตาบอดพวกที่คลำหางช้างกราบทูลอย่างนี้ว่า ช้างมีรูปร่างเหมือนสากตำข้าว
พระเจ้าข้า
คนตาบอดพวกที่คลำขนหางช้างกราบทูลอย่างนี้ว่า ช้างมีรูปร่างเหมือนไม้กวาด
พระเจ้าข้า
ภิกษุทั้งหลาย คนตาบอดเหล่านั้นต่างกำหมัดทุ่มเถียงกันว่า อย่างนี้คือช้าง
อย่างนี้มิใช่ช้าง ช้างต้องไม่เป็นอย่างนี้ ช้างต้องเป็นอย่างนี้ ภิกษุทั้งหลาย พระราชา
พระองค์นั้นจึงทรงพอพระทัย ด้วยเหตุนั้น