พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน [5. โสณเถรวรรค] 7. กังขาเรวตสูตร
พุทธอุทาน
อารยชนเห็นโทษในโลก1
รู้ธรรมที่ไม่มีอุปธิ2 จึงไม่ยินดีในบาป
เพราะคนบริสุทธิ์ย่อมไม่ยินดีในบาป3
โสณสูตรที่ 6 จบ
7. กังขาเรวตสูตร
ว่าด้วยพระกังขาเรวตเถระ
[47] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของอนาถบิณฑิก-
เศรษฐี เขตกรุงสาวัตถี สมัยนั้น ท่านพระกังขาเรวตะนั่งคู้บัลลังก์ ตั้งกายตรง
พิจารณากังขาวิตรณวิสุทธิ4ของตนอยู่ในที่ไม่ไกลจากพระผู้มีพระภาค
พระผู้มีพระภาคได้ทอดพระเนตรเห็นท่านพระกังขาเรวตะผู้กำลังนั่งคู้บัลลังก์
ตั้งกายตรงพิจารณากังขาวิตรณวิสุทธิของตนอยู่
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนั้นแล้ว จึงทรงเปล่งอุทานนี้
ในเวลานั้นว่า
เชิงอรรถ :
1 โลก ในที่นี้หมายถึง สังขารโลก (ขุ.อุ.อ. 46/335)
2 ธรรมที่ไม่มีอุปธิ หมายถึงนิพพาน (ขุ.อุ.อ. 46/336)
3 วิ.ม. (แปล) 5/258/37
4 กังขาวิตรณวิสุทธิ หมายถึงความบริสุทธิ์เพราะข้ามพ้นความสงสัยทั้งหมด (ขุ.อุ.อ. 47/337)
