พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ 1. ยมกวรรค 3. ติสสเถรวัตถุ
2. มัฏฐกุณฑลีวัตถุ
เรื่องนายมัฏฐกุณฑลี
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่อทินนปุพพกพราหมณ์บิดาของนาย
มัฏฐกุณฑลี ดังนี้)
[2] ธรรมทั้งหลาย มีใจเป็นหัวหน้า
มีใจเป็นใหญ่ สำเร็จด้วยใจ
ถ้าคนมีใจดี ก็จะพูดดีหรือทำดีตามไปด้วย
เพราะความดีนั้น สุขย่อมติดตามเขาไป
เหมือนเงาติดตามตัวเขาไป ฉะนั้น1
3. ติสสเถรวัตถุ2
เรื่องพระติสสเถระ
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้)
[3] ชนเหล่าใด เข้าไปผูกเวรว่า
คนนี้ได้ด่าเรา ได้ฆ่าเรา
ได้ชนะเรา และได้ลักสิ่งของของเราไป
เวรของชนเหล่านั้น ย่อมไม่สงบระงับ
เชิงอรรถ :
1 ความหมายของธรรมบทข้อที่ 2 นี้มีนัยตรงกันข้ามกับธรรมบทข้อที่ 1 ดูเทียบเชิงอรรถหน้า 23 และดู
ขุ.ธ.อ. 1/32-34 ประกอบ
2 ธรรมบทข้อ 3-6 ดูเทียบ วิ.ม. (แปล) 5/464/354, ม.อุ. 14/237/203-204, ขุ.ชา. (แปล) 27/113-
115/220
