พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน [1. โพธิวรรค] รวมพระสูตรที่มีในวรรค
เมื่อใด พราหมณ์ชื่อว่าเป็นมุนี
เพราะมีโมนธรรม1รู้แจ้งด้วยตนเอง
เมื่อนั้น เขาย่อมหลุดพ้นจากรูปภพ2 อรูปภพ3 และจากสุขและทุกข์4
พาหิยสูตรที่ 10 จบ
(พระผู้มีพระภาคได้ตรัสอุทานแม้นี้ ตามที่ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้)
โพธิวรรคที่ 1 จบ
รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ
1. ปฐมโพธิสูตร 2. ทุติยโพธิสูตร
3. ตติยโพธิสูตร 4. นิหุหุงกสูตร
5. พราหมณสูตร 6. มหากัสสปสูตร
7. อชกลาปกสูตร 8. สังคามชิสูตร
9. ชฏิลสูตร 10. พาหิยสูตร
เชิงอรรถ :
1 โมนธรรม หมายถึงอริยสัจ 4 (ขุ.อุ.อ. 10/102)
2 รูปภพ หมายถึงปัญจโวการภพ (ภพที่มีขันธ์ 5) และเอกโวการภพ (ภพที่มีขันธ์ 1) (ขุ.อุ.อ. 10/103)
3 อรูปภพ หมายถึงจตุโวการภพ (ภพที่มีขันธ์ 4) (ขุ.อุ.อ. 10/103)
4 ขุ.อป. (แปล) 33/218-220/267
