เมนู

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ธรรมบท 22. นิรยวรรค 7. อาคันตุกภิกขุวัตถุ
6. อิสสาปกติอิตถีวัตถุ
เรื่องหญิงขี้หึง
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่หญิงขี้หึงและแก่บริษัท 4 ดังนี้)
[314] ความชั่ว ไม่ทำเสียเลยดีกว่า
เพราะระลึกถึงความชั่ว บุคคลย่อมเดือดร้อนในภายหลัง
ส่วนความดี ทำไว้เถิดดีกว่า
เพราะทำแล้วระลึกถึงภายหลังบุคคลย่อมไม่เดือดร้อน

7. อาคันตุกภิกขุวัตถุ
เรื่องภิกษุอาคันตุกะ
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุอาคันตุกะผู้อยู่ในเมืองชายแดน ดังนี้)
[315] เมืองชายแดนได้รับการคุ้มครองทั้งภายในและภายนอก ฉันใด
เธอทั้งหลายจงคุ้มครองตนให้ได้ ฉันนั้น
ขณะ1อย่าได้ล่วงเลยเธอทั้งหลายไปเสีย
เพราะเหล่าชนที่ปล่อยให้ขณะล่วงเลยไป
ย่อมเศร้าโศก แออัดอยู่ในนรก2

เชิงอรรถ :
1 ขณะ หมายถึงเวลา หรือสมัย มี 4 คือ (1) ขณะแห่งการอุบัติขึ้นของพระพุทธเจ้า (2) ขณะแห่งการเกิด
ในมัชฌิมประเทศ (3) ขณะแห่งการได้สัมมาทิฏฐิ (4) ขณะแห่งอายตนะทั้ง 6 ไม่วิกลวิกาล (ขุ.ธ.อ. 7/230)
2 ดูเทียบ ขุ.เถร. (แปล) 26/653/452, 1004/504

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 25 หน้า :131 }