พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ธรรมบท 20. มัคควรรค 1. ปัญจสตภิกขุวัตถุ
20. มัคควรรค
หมวดว่าด้วยมรรค
1. ปัญจสตภิกขุวัตถุ
เรื่องภิกษุ 500 รูป
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุ 500 รูป ดังนี้)
[273] บรรดามรรค มรรคมีองค์ 8 ประเสริฐที่สุด
บรรดาสัจจะ อริยสัจ 4 ประเสริฐที่สุด
บรรดาธรรม วิราคธรรม1ประเสริฐที่สุด
บรรดาสัตว์สองเท้า2ตถาคตผู้มีจักษุ3 ประเสริฐที่สุด4
[274] ทางเพื่อความหมดจดแห่งทัสสนะ
คือทางนี้เท่านั้น มิใช่ทางอื่น
เพราะเหตุนั้น เธอทั้งหลายจงดำเนินไปตามทางนี้แล
เพราะทางนี้เป็นทางลวงมารให้หลง
[275] ด้วยว่า เธอทั้งหลายดำเนินไปตามทางนี้แล้ว
จักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้
เรารู้วิธีถอนลูกศรคือกิเลสแล้ว
จึงชี้บอกทางนี้แก่เธอทั้งหลาย
[276] เธอทั้งหลายควรทำความเพียรเองเถิด
ตถาคตเป็นเพียงผู้ชี้บอกเท่านั้น
ผู้บำเพ็ญภาวนา ดำเนินตามทางนี้แล้ว เพ่งพินิจอยู่
จักพ้นจากเครื่องผูกแห่งมารได้5
เชิงอรรถ :
1 วิราคธรรม หมายถึงนิพพาน (ขุ.ธ.อ. 7/54)
2 สัตว์สองเท้า ในที่นี้หมายถึงมนุษย์ (ขุ.ธ.อ. 7/54)
3 จักษุ ในที่นี้หมายถึงปัญญาจักษุ (วิ.อ. 3/13/17)
4 อภิ.ก. 37/872/496
5 เครื่องผูกแห่งมาร หมายถึงวัฏฏะอันเป็นไปในภูมิ 3 (กามาวจรภูมิ รูปาวจรภูมิ อรูปาวจรภูมิ) (ขุ.ธ.อ. 7/55)
