เมนู

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ธรรมบท 19. ธัมมัฏฐวรรค 10. สัมพหุลสีลาทิสัมปันนภิกขุวัตถุ
9. อริยพาฬิสิกวัตถุ
เรื่องพรานเบ็ดชื่ออริยะ
(พระผู้มีพระภาคตรัสถามชื่อนายพรานเบ็ด นายพรานเบ็ดทูลตอบว่าชื่ออริยะ
พระผู้มีพระภาคจึงตรัสพระคาถานี้แก่เขา ดังนี้)
[270] บุคคลไม่ชื่อว่าเป็นอริยะ เพราะยังเบียดเบียนสัตว์อยู่
แต่ชื่อว่า อริยะ เพราะไม่เบียดเบียนสัตว์ทั้งปวง

10. สัมพหุลสีลาทิสัมปันนภิกขุวัตถุ
เรื่องภิกษุผู้ถึงพร้อมด้วยศีลเป็นต้นหลายรูป
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้)
[271] ภิกษุ ด้วยเหตุเพียงมีศีล1และวัตร2
แม้ด้วยความเป็นพหูสูต3 ด้วยการได้สมาธิ4
หรือด้วยการนอนในที่สงัด
[272] หรือด้วยการรู้ประจักษ์ว่าเราได้สัมผัสเนกขัมมสุข5
ที่ปุถุชนไม่เคยได้สัมผัส
แต่ถ้าเธอยังไม่บรรลุความสิ้นอาสวะ
ก็อย่าไว้วางใจ
ธัมมัฏฐวรรคที่ 19 จบ

เชิงอรรถ :
1 ศีล หมายถึงปาริสุทธิศีล 4 (ปาติโมกขสังวรศีล อินทรียสังวรศีล อาชีวปาริสุทธิศีล ปัจจัยสันนิสิตศีล)
(ขุ.ธ.อ. 7/52)
2ดูเชิงอรรถที่ 1 หน้า 97 ในเล่มนี้
3ความเป็นพหูสูต หมายถึงเรียนปิฎก 3 (พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก และพระอภิธรรมปิฎก) (ขุ.ธ.อ. 7/52)
4สมาธิ หมายถึงสมาบัติ 8 (รูปฌาน 4 อรูปฌาน 4) (ขุ.ธ.อ. 7/52)
5เนกขัมมสุข หมายถึงสุขของพระอนาคามี (ขุ.ธ.อ. 7/52)

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 25 หน้า :116 }