พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ธรรมบท 18. มลวรรค 6. จูฬสาริภิกขุวัตถุ
5. อัญญตรกุลปุตตวัตถุ
เรื่องกุลบุตรคนใดคนหนึ่ง
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่กุลบุตรคนหนึ่งซึ่งมีภรรยามักนอกใจ ดังนี้)
[242] สตรีมีความประพฤติชั่ว1เป็นมลทิน
ผู้ให้มีความตระหนี่เป็นมลทิน
บาปธรรม2เป็นมลทินทั้งในโลกนี้และโลกหน้า
[243] มลทินที่ยิ่งกว่ามลทินนั้นคืออวิชชา3
ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงละมลทินนั้นให้ได้
แล้วเป็นอยู่อย่างผู้ปราศจากมลทินเถิด
6. จูฬสาริภิกขุวัตถุ
เรื่องจูฬสารีภิกษุ
(พระผู้มีพระภาคทรงตำหนิพระจูฬสารีผู้เป็นหมอปรุงยาให้ชาวบ้านเพื่อแลกกับ
โภชนะ จึงตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้)
[244] ผู้ไม่มีความละอาย กล้าเหมือนกา
ชอบทำลายคนอื่น ชอบเอาหน้า
มีความคะนอง มีพฤติกรรมสกปรก เป็นอยู่สบาย
[245] ส่วนผู้มีความละอาย
แสวงหาความบริสุทธิ์เป็นนิตย์
ไม่เกียจคร้าน ไม่มีความคะนอง
มีอาชีพบริสุทธิ์ และมีปัญญา เป็นอยู่ลำบาก
เชิงอรรถ :
1 ประพฤติชั่ว หมายถึงการประพฤตินอกใจสามี (ขุ.ธ.อ. 7/14, องฺ.อฏฺฐก.ฏีกา 3/15-18/279)
2 บาปธรรม ในที่นี้หมายถึงอกุศลธรรมทั้งหมด (ขุ.ธ.อ. 7/15)
3 ดู องฺ.อฏฺฐก. (แปล) 23/15/241-242
