พระสุตตัตนตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต [3. ตติยปัณณาสก์]
1. สัมโพธวรรค 6. อติตติสูตร
เป็นจริง เรายกย่องว่าเป็นสมณะในหมู่สมณะ หรือเป็นพราหมณ์ในหมู่พราหมณ์
และท่านเหล่านั้นชื่อว่าทำให้แจ้งคุณของความเป็นสมณะและคุณของความเป็นพราหมณ์
ด้วยปัญญาอันยิ่งเองเข้าถึงอยู่ในปัจจุบัน
สมณพราหมณสูตรที่ 4 จบ
5. รุณณสูตร
ว่าด้วยการขับร้องคือการร้องไห้ในอริยวินัย
[108] ภิกษุทั้งหลาย การขับร้องคือการร้องไห้ในอริยวินัย การฟ้อนรำคือ
ความเป็นบ้าในอริยวินัย การหัวเราะจนเห็นฟันมากเกินไปคือความเป็นเด็กในอริยวินัย
เพราะเหตุนั้นแล เธอทั้งหลายจงละโดยเด็ดขาดในการขับร้องและการฟ้อนรำ
เมื่อเธอทั้งหลายมีความเบิกบานในธรรม เพียงแค่ยิ้มแย้มก็เพียงพอแล้ว
รุณณสูตรที่ 5 จบ
6. อติตติสูตร
ว่าด้วยสิ่งที่เสพไม่รู้จักอิ่ม
[109] ภิกษุทั้งหลาย ความอิ่มในการเสพสิ่ง 3 ประการ ย่อมไม่มี
ความอิ่มในการเสพสิ่ง 3 ประการ อะไรบ้าง คือ
1. ความอิ่มในการนอนหลับ
2. ความอิ่มในการเสพเครื่องดื่มคือสุราและเมรัย
3. ความอิ่มในการเสพเมถุนธรรม
ภิกษุทั้งหลาย ความอิ่มในการเสพสิ่ง 3 ประการนี้แลย่อมไม่มี
อติตติสูตรที่ 6 จบ
