พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย นิทานวรรค [5. กัสสปสังยุต] 11. จีวรสูตร

11. จีวรสูตร
ว่าด้วยจีวร

[154] สมัยหนึ่ง ท่านพระมหากัสสปะพักอยู่ ณ พระเวฬุวัน สถานที่ให้
เหยื่อกระแต เขตกรุงราชคฤห์ ครั้งนั้น ท่านพระอานนท์เที่ยวจาริกไปในทักขิณาคิรี-
ชนบท พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่
สมัยนั้น ภิกษุทั้งหลายผู้เป็นสัทธิวิหาริกของท่านพระอานนท์ประมาณ
30 รูป โดยมากยังเป็นเด็กหนุ่ม1 บอกคืนสิกขากลับมาเป็นคฤหัสถ์ ครั้งนั้น
ท่านพระอานนท์เที่ยวจาริกไปตามชอบใจในทักขิณาคิรีชนบทแล้วกลับมายังพระเวฬุวัน
สถานที่ให้เหยื่อกระแต เขตกรุงราชคฤห์ เข้าไปหาท่านพระมหากัสสปะถึงที่อยู่
ไหว้แล้วนั่ง ณ ที่สมควร
ท่านพระมหากัสสปะได้กล่าวกับท่านพระอานนท์ดังนี้ว่า “ท่านอานนท์
พระผู้มีพระภาคทรงอาศัยอำนาจประโยชน์เท่าไรหนอ จึงทรงบัญญัติการขบฉัน
3 หมวด2 ในตระกูลทั้งหลายไว้”
“ท่านกัสสปะผู้เจริญ พระผู้มีพระภาคทรงอาศัยอำนาจประโยชน์ 3 ประการ
จึงได้ทรงบัญญัติการขบฉัน 3 หมวดในตระกูลทั้งหลายไว้ คือ
1. เพื่อข่มบุคคลผู้เก้อยาก
2. เพื่อความอยู่ผาสุกของเหล่าภิกษุผู้มีศีลดีงาม
3. เพื่ออนุเคราะห์ตระกูลมิให้เหล่าภิกษุผู้มีความปรารถนาชั่ว อาศัย
พรรคพวกทำลายสงฆ์ให้แตกกัน
พระผู้มีพระภาคทรงอาศัยอำนาจประโยชน์ 3 ประการนี้ จึงทรงบัญญัติ
การขบฉัน 3 หมวดในตระกูลทั้งหลายไว้”

เชิงอรรถ :
1 เด็กหนุ่ม ในที่นี้หมายถึงภิกษุผู้มีพรรษา 1 หรือพรรษา 2 (สํ.นิ.อ. 2/145/199)
2 การขบฉัน 3 หมวด ในที่นี้หมายถึงการขบฉันในโภชนวรรค สิกขาบทที่ 1, 2, 3 แต่ในที่นี้พระมหากัสสปะ
กล่าวหมายเอาสิกขาบทที่ 2 คือ คณโภชนสิกขาบท ว่าด้วยการฉันโภชนะเป็นคณะ (สํ.นิ.อ. 2/154/199)
และดูเพิ่มเติมจาก วิ.มหา. (แปล) 2/209-220/370-378

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 16 หน้า :256 }