พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ [2. ภิกขุวรรค] 6. ลฏุกิโกปมสูตร
3. เป็นผู้ประกอบด้วยสัมมาวาจาอันเป็นอเสขะ
4. เป็นผู้ประกอบด้วยสัมมากัมมันตะอันเป็นอเสขะ
5. เป็นผู้ประกอบด้วยสัมมาอาชีวะอันเป็นอเสขะ
6. เป็นผู้ประกอบด้วยสัมมาวายามะอันเป็นอเสขะ
7. เป็นผู้ประกอบด้วยสัมมาสติอันเป็นอเสขะ
8. เป็นผู้ประกอบด้วยสัมมาสมาธิอันเป็นอเสขะ
9. เป็นผู้ประกอบด้วยสัมมาญาณะอันเป็นอเสขะ
10. เป็นผู้ประกอบด้วยสัมมาวิมุตติอันเป็นอเสขะ1
ภัททาลิ ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม 10 ประการนี้แล เป็นผู้ควรแก่ของที่เขา
นำมาถวาย ควรแก่ของต้อนรับ ควรแก่ทักษิณา ควรแก่การทำอัญชลี เป็นนาบุญ
อันยอดเยี่ยมของโลก
พระผู้มีพระภาคได้ตรัสภาษิตนี้แล้ว ท่านพระภัททาลิมีใจยินดีชื่นชมพระภาษิต
ของพระผู้มีพระภาค ดังนี้แล
ภัททาลิสูตรที่ 5 จบ
6. ลฏุกิโกปมสูตร
ว่าด้วยอุปมาด้วยนางนกมูลไถ
[148] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ นิคมของชาวอังคุตตราปะชื่ออาปณะ
แคว้นอังคุตตราปะ ครั้นเวลาเช้า พระผู้มีพระภาคทรงครองอันตรวาสก ถือบาตร
และจีวร เสด็จเข้าไปบิณฑบาตยังอาปณนิคม ทรงเที่ยวบิณฑบาตในอาปณนิคมแล้ว
เสด็จกลับจากบิณฑบาตภายหลังเสวยพระกระยาหารเสร็จแล้ว ทรงเข้าไปยังราวป่า
แห่งหนึ่งเพื่อประทับพักผ่อนกลางวัน ได้ประทับนั่งพักกลางวันที่โคนไม้แห่งหนึ่ง
