พระวินัยปิฎก มหาวรรค [1.มหาขันธกะ] 24. อุปสัมปาเทตัพพฉักกะ
สุกกปักษ์ 5
ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ 6 พึงให้อุปสมบท พึงให้นิสสัย
พึงใช้สามเณรอุปัฏฐาก คือ
1. สามารถพยาบาลเอง หรือใช้ให้ผู้อื่นช่วยพยาบาลอันเตวาสิกหรือ
สัทธิวิหาริกผู้เป็นไข้
2. สามารถระงับเองหรือใช้ให้ผู้อื่นช่วยระงับความกระสัน
3. สามารถบรรเทาเองหรือใช้ให้ผู้อื่นช่วยบรรเทาความเบื่อหน่ายที่เกิดขึ้น
โดยธรรม
4. รู้จักอาบัติ
5. รู้จักวิธีออกจากอาบัติ
6. มีพรรษาครบ 10 หรือมีพรรษาเกิน 10
ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ 6 เหล่านี้แล พึงให้อุปสมบท
พึงให้นิสสัย พึงใช้สามเณรอุปัฏฐาก (10)

กัณหปักษ์ 6
ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ 6 แม้อื่นอีก ไม่พึงให้อุปสมบท
ไม่พึงให้นิสสัย ไม่พึงใช้สามเณรอุปัฏฐาก คือ
1. ไม่สามารถฝึกปรืออันเตวาสิกหรือสัทธิวิหาริกในอภิสมาจาริกาสิกขา
2. ไม่สามารถแนะนำในอาทิพรหมจาริกาสิกขา
3. ไม่สามารถแนะนำในอภิธรรม
4. ไม่สามารถแนะนำในอภิวินัย
5. ไม่สามารถเปลื้องความเห็นผิดอันเกิดขึ้นได้โดยธรรม
6. มีพรรษาหย่อน 10
ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ 6 เหล่านี้แล ไม่พึงให้อุปสมบท
ไม่พึงให้นิสสัย ไม่พึงใช้สามเณรอุปัฏฐาก (11)

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 4 หน้า :135 }

พระวินัยปิฎก มหาวรรค [1.มหาขันธกะ] 24. อุปสัมปาเทตัพพฉักกะ
สุกกปักษ์ 6
ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ 6 พึงให้อุปสมบท พึงให้นิสสัย
พึงใช้สามเณรอุปัฏฐาก คือ
1. สามารถฝึกปรืออันเตวาสิกหรือสัทธิวิหาริกในอภิสมาจาริกาสิกขา
2. สามารถแนะนำในอาทิพรหมจาริกาสิกขา
3. สามารถแนะนำในอภิธรรม
4. สามารถแนะนำในอภิวินัย
5. สามารถเปลื้องความเห็นผิดอันเกิดขึ้นได้โดยธรรม
6. มีพรรษาครบ 10 หรือมีพรรษาเกิน 10
ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ 6 เหล่านี้แล พึงให้อุปสมบท
พึงให้นิสสัย พึงใช้สามเณรอุปัฏฐาก (12)

กัณหปักษ์ 7
ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ 6 แม้อื่นอีก ไม่พึงให้อุปสมบท
ไม่พึงให้นิสสัย ไม่พึงใช้สามเณรอุปัฏฐาก คือ
1. ไม่รู้จักอาบัติ
2. ไม่รู้จักอนาบัติ
3. ไม่รู้จักอาบัติเบา
4. ไม่รู้จักอาบัติหนัก
5. จำปาติโมกข์ทั้งสอง1โดยพิสดารไม่ได้ดี จำแนกไม่ได้ดี ไม่คล่องแคล่วดี
วินิจฉัยโดยสุตตะโดยอนุพยัญชนะไม่ได้ดี
6. มีพรรษาหย่อน 10
ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ 6 เหล่านี้แล ไม่พึงให้อุปสมบท
ไม่พึงให้นิสสัย ไม่พึงใช้สามเณรอุปัฏฐาก (13)

เชิงอรรถ :
1 ปาติโมกข์ทั้งสอง หมายถึงอุภโตวิภังค์ คือ ภิกขุปาติโมกข์และภิกขุนีปาติโมกข์ (วิ.อ. 3/85/50)

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 4 หน้า :136 }