(19) 4. อรญฺญวคฺโค

1. อารญฺญิกสุตฺตวณฺณนา

[181] จตุตฺถสฺส ปฐเม มนฺทตฺตา โมมูหตฺตาติ เนว สมาทานํ ชานาติ, น อานิสํสํฯ อตฺตโน ปน มนฺทตฺตา โมมูหตฺตา อญฺญาเณเนว อารญฺญโก โหติฯ ปาปิจฺโฉ อิจฺฉาปกโตติ ‘‘อรญฺเญ เม วิหรนฺตสฺส ‘อยํ อารญฺญโก’ติ จตุปจฺจยสกฺการํ กริสฺสนฺติ, ‘อยํ ภิกฺขุ ลชฺชี ปวิวิตฺโต’ติอาทีหิ จ คุเณหิ สมฺภาเวสฺสนฺตี’’ติ เอวํ ปาปิกาย อิจฺฉาย ฐตฺวา ตาย เอว อิจฺฉาย อภิภูโต หุตฺวา อารญฺญโก โหติฯ อุมฺมาทวเสน อรญฺญํ ปวิสิตฺวา วิหรนฺโต ปน อุมฺมาทา จิตฺตกฺเขปา อารญฺญโก นาม โหติฯ วณฺณิตนฺติ อิทํ อารญฺญกงฺคํ นาม พุทฺเธหิ จ พุทฺธสาวเกหิ จ วณฺณิตํ ปสตฺถนฺติ อารญฺญโก โหติฯ อิทมตฺถิตนฺติ อิมาย กลฺยาณาย ปฏิปตฺติยา อตฺโถ เอตสฺสาติ อิทมตฺถี, อิทมตฺถิโน ภาโว อิทมตฺถิตาฯ ตํ อิทมตฺถิตํเยว นิสฺสาย, น อญฺญํ กิญฺจิ โลกามิสนฺติ อตฺโถฯ เสสเมตฺถ อิโต ปเรสุ จ อุตฺตานตฺถเมวฯ

อรญฺญวคฺโค จตุตฺโถฯ

(20) 5. พฺราหฺมณวคฺโค

1. โสณสุตฺตวณฺณนา

[191] ปญฺจมสฺส ปฐเม พฺราหฺมณธมฺมาติ พฺราหฺมณสภาวาฯ สุนเขสูติ กุกฺกุเรสุฯ เนว กิณนฺติ น วิกฺกิณนฺตีติ น คณฺหนฺตา กิณนฺติ, น ททนฺตา วิกฺกิณนฺติฯ สมฺปิเยเนว สํวาสํ สํพนฺธาย สมฺปวตฺเตนฺตีติ ปิโย ปิยํ อุปสงฺกมิตฺวา ปเวณิยา พนฺธนตฺถํ สํวาสํ ปวตฺตยนฺติ ฯ อุทราวเทหกนฺติ อุทรํ อวทิหิตฺวา อุปจินิตฺวา ปูเรตฺวาฯ อวเสสํ อาทาย ปกฺกมนฺตีติ ยํ ภุญฺชิตุํ น สกฺโกนฺติ, ตํ ภณฺฑิกํ กตฺวา คเหตฺวา คจฺฉนฺติฯ อิมสฺมิํ สุตฺเต วฏฺฏเมว กถิตํฯ