3. ธชคฺคสุตฺตวณฺณนา

[249] ตติเย สมุปพฺยูฬฺโหติ สมฺปิณฺฑิโต ราสิภูโตฯ ธชคฺคํ อุลฺโลเกยฺยถาติ สกฺกสฺส กิร ทิยฑฺฒโยชนสตายาโม รโถ ฯ ตสฺส หิ ปจฺฉิมนฺโต ปณฺณาสโยชโน, มชฺเฌ รถปญฺชโร ปณฺณาสโยชโน, รถสนฺธิโต ยาว รถสีสา ปณฺณาสโยชนานิฯ ตเทว ปมาณํ ทิคุณํ กตฺวา ติโยชนสตายาโมติปิ วทนฺติเยวฯ ตสฺมิํ โยชนิกปลฺลงฺโก อตฺถโต, ติโยชนิกํ เสตจฺฉตฺตํ มตฺถเก ฐปิตํ, เอกสฺมิํเยว ยุเค สหสฺสอาชญฺญา ยุตฺตา, เสสาลงฺการสฺส ปมาณํ นตฺถิฯ ธโช ปนสฺส อฑฺฒติยานิ โยชนสตานิ อุคฺคโต, ยสฺส วาตาหตสฺส ปญฺจงฺคิกตูริยสฺเสว สทฺโท นิจฺฉรติ, ตํ อุลฺโลเกยฺยาถาติ วทติฯ กสฺมา? ตํ ปสฺสนฺตานญฺหิ ราชา โน อาคนฺตฺวา ปริสปริยนฺเต นิขาตถมฺโภ วิย ฐิโต, กสฺส มยํ ภายามาติ ภยํ น โหติฯ ปชาปติสฺสาติ โส กิร สกฺเกน สมานวณฺโณ สมานายุโก ทุติยํ อาสนํ ลภติฯ ตถา วรุโณ อีสาโน จฯ วรุโณ ปน ตติยํ อาสนํ ลภติ, อีสาโน จตุตฺถํฯ ปลายีติ อสุเรหิ ปราชิโต ตสฺมิํ รเถ ฐิโต อปฺปมตฺตกมฺปิ รชธชํ ทิสฺวา ปลายนธมฺโมฯ

อิติปิ โส ภควาติอาทีนิ วิสุทฺธิมคฺเค วิตฺถาริตาเนวฯ อิทมโวจาติ อิทํ ธชคฺคปริตฺตํ นาม ภควา อโวจ, ยสฺส อาณาเขตฺเต โกฏิสตสหสฺสจกฺกวาเฬ อานุภาโว วตฺตติฯ อิทํ อาวชฺเชตฺวา หิ ยกฺขภยโจรภยาทีหิ ทุกฺเขหิ มุตฺตานํ อนฺโต นตฺถิฯ ติฏฺฐตุ อญฺญทุกฺขวูปสโม, อิทํ อาวชฺชมาโน หิ ปสนฺนจิตฺโต อากาเสปิ ปติฏฺฐํ ลภติฯ

ตตฺริทํ วตฺถุ – ทีฆวาปิเจติยมฺหิ กิร สุธากมฺเม กยิรมาเน เอโก ทหโร มุทฺธเวทิกาปาทโต ปติตฺวา เจติยกุจฺฉิยา ภสฺสติฯ เหฏฺฐา ฐิโต ภิกฺขุสงฺโฆ ‘‘ธชคฺคปริตฺตํ, อาวุโส, อาวชฺชาหี’’ติ อาหฯ โส มรณภเยน ตชฺชิโต ‘‘ธชคฺคปริตฺตํ มํ รกฺขตู’’ติ อาหฯ ตาวเทวสฺส เจติยกุจฺฉิโต ทฺเว อิฏฺฐกา นิกฺขมิตฺวา โสปานํ หุตฺวา อฏฺฐํสุ, อุปริฏฺฐิโต วลฺลินิสฺเสณิํ โอตาเรสุํฯ ตสฺมิํ นิสฺเสณิยํ ฐิเต อิฏฺฐกา ยถาฏฺฐาเนเยว อฏฺฐํสุฯ ตติยํฯ