7. สุทฺธิกสุตฺตวณฺณนา

[193] สตฺตเม สุทฺธิกภารทฺวาโชติ อยมฺปิ ภารทฺวาโชว, สุทฺธิกปญฺหสฺส ปน ปุจฺฉิตตฺตา สงฺคีติกาเรหิ เอวํ วุตฺโตฯ สีลวาปิ ตโปกรนฺติ สีลสมฺปนฺโนปิ ตโปกมฺมํ กโรนฺโตฯ วิชฺชาจรณสมฺปนฺโนติ เอตฺถ วิชฺชาติ ตโย เวทาฯ จรณนฺติ โคตฺตจรณํฯ โส สุชฺฌติ น อญฺญา อิตรา ปชาติ โส เตวิชฺโช พฺราหฺมโณ สุชฺฌติ, อยํ ปน อญฺญา นามิกา ปชา น สุชฺฌตีติ วทติฯ พหุมฺปิ ปลปํ ชปฺปนฺติ พหุมฺปิ ปลปํ ชปฺปนฺโต, ‘‘พฺราหฺมโณว สุชฺฌตี’’ติ เอวํ วจนสหสฺสมฺปิ ภณนฺโตติ อตฺโถฯ อนฺโตกสมฺพูติ อนฺโต กิเลสปูติสภาเวน ปูติโกฯ สํกิลิฏฺโฐติ กิลิฏฺเฐหิ กายกมฺมาทีหิ สมนฺนาคโตฯ สตฺตมํฯ

8. อคฺคิกสุตฺตวณฺณนา

[194] อฏฺฐเม อคฺคิกภารทฺวาโชติ อยมฺปิ ภารทฺวาโชว, อคฺคิ ปริจรณวเสน ปนสฺส สงฺคีติกาเรหิ เอตํ นามํ คหิตํฯ สนฺนิหิโต โหตีติ สํโยชิโต โหติฯ อฏฺฐาสีติ กสฺมา ตตฺถ อฏฺฐาสิ? ภควา กิร ปจฺจูสสมเย โลกํ โอโลเกนฺโต อิมํ พฺราหฺมณํ ทิสฺวา จินฺเตสิ – ‘‘อยํ พฺราหฺมโณ เอวรูปํ อคฺคปายาสํ คเหตฺวา ‘มหาพฺรหฺมานํ โภเชมี’ติ อคฺคิมฺหิ ฌาเปนฺโต อผลํ กโรติ อปายมคฺคํ โอกฺกมติ, อิมํ ลทฺธิํ อวิสฺสชฺชนฺโต อปายปูรโกว ภวิสฺสติ, คจฺฉามิสฺส ธมฺมเทสนาย, มิจฺฉาทิฏฺฐิํ ภินฺทิตฺวา ปพฺพาเชตฺวา จตฺตาโร มคฺเค เจว จตฺตาริ จ ผลานิ เทมี’’ติ, ตสฺมา ปุพฺพณฺหสมเย ราชคหํ ปวิสิตฺวา ตตฺถ อฏฺฐาสิฯ

ตีหิ วิชฺชาหีติ ตีหิ เวเทหิฯ ชาติมาติ ยาว สตฺตมา ปิตามหยุคา ปริสุทฺธาย ชาติยา สมนฺนาคโตฯ สุตวา พหูติ พหุ นานปฺปกาเร คนฺเถ สุตวาฯ โสมํ ภุญฺเชยฺยาติ โส เตวิชฺโช พฺราหฺมโณ อิมํ ปายาสํ ภุญฺชิตุํ ยุตฺโต, ตุมฺหากํ ปเนส ปายาโส อยุตฺโตติ วทติฯ

เวทีติ ปุพฺเพนิวาสญาเณน ชานิ ปฏิวิชฺฌิฯ สคฺคาปายนฺติ ทิพฺเพน จกฺขุนา สคฺคมฺปิ อปายมฺปิ ปสฺสติฯ ชาติกฺขยนฺติ อรหตฺตํฯ อภิญฺญาโวสิโตติ ชานิตฺวา โวสิตโวสาโนฯ พฺราหฺมโณ ภวนฺติ อวีจิโต ยาว ภวคฺคา โภตา โคตเมน สทิโส ชาติสมฺปนฺโน ขีณาสวพฺราหฺมโณ นตฺถิ, ภวํเยว พฺราหฺมโณติฯ

เอวญฺจ ปน วตฺวา สุวณฺณปาติํ ปูเรตฺวา ทสพลสฺส ปายาสํ อุปนาเมสิฯ สตฺถา อุปฺปตฺติํ ทีเปตฺวา โภชนํ ปฏิกฺขิปนฺโต คาถาภิคีตํ เมติอาทิมาหฯ ตตฺถ คาถาภิคีตนฺติ คาถาหิ อภิคีตํฯ