บุพพสิกขาวรรณนา
นมตฺถุ รตนตฺตยสฺส
รตนตฺตยํ นมิตฺวา นวานมนุสิกฺขิตุํ
อาทิมฺหิ สฺยามภาสาย สํเขเปเนว ภาสิตา
ยา จ ปุพฺพสิกฺขา ตสฺสาว โถกํ วิตฺถารวณฺณนํ
กริสฺสํ ญาตุกามานั ปณาเมน สุภํ ภเว
ข้าพเจ้านอบน้อมมนัสการ ซึ่งพระรัตนตรัย คือพระพุทธ
พระธรรม พระสงฆ์แล้ว บุพพสิกขาอันใดที่ข้าพเจ้าภาษิต คือว่า
แต่งไว้แล้ว เพื่อให้กุลบุตรทั้งหลายผู้เป็นคนใหม่ในศาสนา ศึกษา
ตามในกาลเป็นเบื้องต้น ด้วยเป็นสยามภาษา โดยสังเขปย่อนัก
ข้าพเจ้าจะกระทำการวรรณนา แห่งซึ่งบุพพสิกขานั้น โดย
พิสดารสักน้อยหนึ่ง เพื่อกุลบุตรทั้งหลายผู้ใคร่จะรู้จะศึกษา ใน
สิกขาบทบัญญัติปฏิบัติตามจะได้รู้ ด้วยข้าพเจ้านอบน้อมรัตนตรัย
ขอความงามความสวัสดีจงมีแก่ข้าพเจ้าเถิด
คำว่าบุพพสิกานั้นประสงค์เป็นชื่อคัมภีร์ เป็นของอันกุลบุตร
จะพึงศึกษาแต่เราก่อน จึ่งได้ชื่อว่าบุพพสิกขา เพราะฉะนั้นจึ่งได้
กล่าวว่า ผู้จะอุปสมบท และอุปสมบทแล้ว พึงศึกษาข้อทั้ง 7 นี้
ก่อน ก็ข้อทั้ง 7 นั้นคือ รตนัตตยบัพพะ ข้อว่าด้วยรัตนตรัย 1
อาปัตตินามาทิบัพพะ ข้อว่าด้วยชื่อแห่งอาบัติเป็นต้น 1 ปฏิปัตติ