‘‘เหมนฺเต ปน, มหาราช, เหฏฺฐา ปถวี นิพฺพุตา โหติ, อุปริ มหาเมโฆ อุปฏฺฐิโต โหติ, อุปสนฺตํ โหติ รโชชลฺลํ, เรณุ จ สนฺตสนฺตํ คคเน จรติ, วิคตวลาหโก จ โหติ อากาโส, วาโต จ มนฺทมนฺทํ วายติ, เอเตสํ อุปรติยา วิสุทฺธา [วิสทา (สี. ปี.)] โหนฺติ สูริยรํสิโย, อุปฆาตวิมุตฺตสฺส สูริยสฺส ตาโป อติ วิย ตปติฯ อิทเมตฺถ, มหาราช, การณํ, เยน การเณน สูริโย เหมนฺเต กฐินํ ตปติ, โน ตถา คิมฺเห’’ติฯ ‘‘สพฺพีติมุตฺโต, ภนฺเต, สูริโย กฐินํ ตปติ, เมฆาทิสหคโต กฐินํ น ตปตี’’ติฯ
กฐินตปนปญฺโห ทสโมฯ
นิปฺปปญฺจวคฺโค ทุติโยฯ
อิมสฺมิํ วคฺเค ทส ปญฺหาฯ
3. เวสฺสนฺตรวคฺโค