‘‘สาธุ , ภนฺเต นาคเสน, โทสาคโต ปญฺโห อนุจฺฉวิกาย วิภตฺติยา วิภตฺโต, ยถา นาม, ภนฺเต นาคเสน, มหคฺฆํ มณิรตนํ เฉกํ อาจริยํ กุสลํ สิกฺขิตํ มณิการํ ปาปุณิตฺวา กิตฺติํ ลเภยฺย โถมนํ ปสํสํ, มุตฺตารตนํ วา มุตฺติกํ ทุสฺสรตนํ วา ทุสฺสิกํ, โลหิตจนฺทนํ วา คนฺธิกํ ปาปุณิตฺวา กิตฺติํ ลเภยฺย โถมนํ ปสํสํฯ เอวเมว โข, ภนฺเต นาคเสน, โทสาคโต [เทสาคโต (สี. ปี.)] ปญฺโห อนุจฺฉวิกาย วิภตฺติยา วิภตฺโต, เอวเมตํ ตถา สมฺปฏิจฺฉามี’’ติฯ

อุทกสตฺตชีวปญฺโห นวโมฯ

พุทฺธวคฺโค ปฐโมฯ

อิมสฺมิํ วคฺเค นว ปญฺหาฯ

2. นิปฺปปญฺจวคฺโค