บันทึก
ข้อที่ควรจำในวินัยมุข เล่ม 1
โดย
พระศรีวิสุทธิญาณ (อุบล นนฺทโก ป. ธ. 9) วัดบวรนิเวศวิหาร
กัณฑ์ที่ 1 อุปสัมปทา
พระศาสดาของพวกเรา เป็นพระองค์หนึ่ง แห่งบุคคลผู้พอใจ
ชักจูงให้คนประพฤติธรรม, แม้พระองค์ประสูติในสกุลกษัตริย์และเป็น
รัชทายาท ผู้จะได้รับราชสมบัติสืบพระวงศ์ ถึงอย่างนั้นก็ยังพอพระหฤทัย
ในทางเป็นผู้สั่งสอนมหาชนมากกว่าครองแผ่นดิน จึงทรงผนวช ทรง
ค้นคว้าหาธรรม คือความดี ก็ได้พบความบริสุทธิ์ว่าเป็นมูลแห่งความดี
ทั้งปวง จึงทรงตั้งอุตสาหะพากเพียรทำพระองค์ให้บรรลุความบริสุทธิ์นั้น
ได้ก่อนแล้วจึงเทศนาสั่งสอนผู้อื่นต่อไป.
ในชั้นต้นทรงสั่งสอนแก่พวกนักบวชนอกพระพุทธศาสนาก่อน เมื่อ
เขาเชื่อถือและทูลขอบวชในพุทธศาสนา ก็ทรงอนุญาตให้บวชเป็นภิกษุ
โดย 3 วิธี คือ :-
1. เอหิภิกขุอุปสัมปทา แปลว่า อุปสมบทด้วยทรงอนุญาตให้
เป็นภิกษุมา วิธีนี้ทรงทำเอง.