นโม พุทฺธาย
1. อัตตวรรค คือ หมวดตน
1. อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย. [ 1 ]
ชำนะตนนั่นแล เป็นดี.
ต้องรู้ก่อนว่า เดี๋ยวนี้ตนรบกวนเราอย่างไรหรือ เราต้องสู้รบ
ตนอย่างไรหรือ. ตนปล่อยให้เกิดกิเลสครอบงำ เป็นไปตามอำนาจ
กิเลส ว่าโดยง่ายตนมีความเสียอยู่เป็นปกติ อาศัยเหตุนี้แหละตน
รบกวนเราไม่ให้ผาสุกอยู่เสมอ เราต้องต่อสู้ตนอยู่เสมอ. เมื่อเราทำ
กิเลสให้น้อยให้เบาบางลง ก็ชื่อว่าเราเห็นทางชำนะอยู่บ้าง เมื่อเรา
ละได้ขาด ก็ชื่อว่าชำนะได้แท้ไม่กลับแพ้อีก. ชำนะข้าศึกภายนอกได้
สักเท่าใด สู้ชำนะตนไม่ได้ เพราะชำนะตนได้แล้ว เป็นอันชำนะ
ข้าศึกภายนอกได้ด้วย เพราะฉะนั้น ชำนะตนนั่นแล จึงเป็นดี.
2. อตฺตา หิ กิร ทุทฺทโม. [ 2 ]
ได้ยินว่า ตนแล ฝึกได้ยาก.
ฝึกได้ง่ายมิเป็นคนดีไปหมดโลกหรือ เพราะฝึกยาก จึงมีคน
ฝึกแล้วน้อย ไม่ได้ฝึกมากหลาย. ทำไมตนจึงฝึกได้ยาก เพราะ
เหตุหลายอย่าง เช่น เกียจคร้าน ไม่รักตน ไม่กลัวทุกข์. แต่มิใช่