เอกัญชลิยเถราปทานที่ 5 (275)

ว่าด้วยผลแห่งการถวายเครื่องลาด

[277] เมื่อเรามอบถวายเครื่องลาดใบไม้แด่พระผู้มีพระภาคเจ้า
ซึ่งประทับอยู่ที่โคนต้นมะเดื่อ แล้วถวายโอกาสที่อยู่แด่พระ-
สมณะผู้แสวงหาคุณอันใหญ่หลวง.
เราประนมอัญชลีแล้วลาดเครื่องลาดดอกไม้ถวายแด่พระ-
ผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า ติสสะ ผู้เป็นจอมสัตว์ เป็นนาถะ
ของโลก ผู้คงที่.
ในกัปที่ 92 แต่กัปนี้ เราได้ทำเครื่องลาดใบไม้ใด
ด้วยกรรมนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวาย
เครื่องลาด.
ในกัปที่ 14 แต่กัปนี้ เราได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิผู้เป็น
จอมมนุษย์ พระนามว่า เอกอัญชลิกะ มีพละมาก.
คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา 4 วิโมกข์ 8 และ
อภิญญา 6 เราทำให้แจ้งชัดแล้ คำสอนของพระพุทธเจ้า
เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.
ทราบว่า ท่านพระเอกัญชลิยเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วยประการ
ฉะนี้แล.
จบเอกัญชลิยเถราปทาน

275. อรรถกถาเอกัญชลิยเถราปทาน

พึงทราบเรื่องราวในอปทานที่ 5 ดังต่อไปนี้ :-
บทว่า อุทุมฺพเร วสนฺตสฺส ความว่า แด่พระผู้มีพระภาคเจ้า
พระนามว่า ติสสะ ซึ่งประทับอยู่ที่โคนต้นมะเดื่อ คือที่เงาของต้นไม้.
บทว่า นิยเต ปณฺณสนฺถเร ได้แก่ เมื่อเรามอบถวายเครื่องลาดใบไม้
แด่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ประทับนั่งบนอาสนะกิ่งไม้. บทว่า วุตฺโถกาโส
มยา ทินฺโน ความว่า เราได้มอบถวายโอกาสคือที่อยู่อันสงัด ได้แก่
มณฑปที่มีประตูเปิดปิดได้.
จบอรรถกถาเอกัญชลิยเถราปทาน