ปิยาลปุปผิยเถราปททานที่ 7 (237)

ว่าด้วยผลแห่งการบูชาด้วยดอกมะหาด

[239] ในกาลก่อน เราเป็นพรานเนื้อ (เที่ยว) อยู่ในป่าชัฏ
เราเห็นต้นมะหาดมีดอกบาน จึงเก็บมาโยน โรยลงที่ทางเดิน.
เรามีใจผ่องใส รับบาตรของพระพุทธเจ้าซึ่งกำลังเสด็จ
ดำเนินอยู่ที่ทาง แล้วได้ถวายดอกมะหาดแด่พระองค์.
ในกัปที่ 91 แต่กัปนี้ เราได้บูชาพระพุทธเจ้าด้วยดอกไม้
ใด ด้วยการบูชานั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งพุทธ-
บูชา.
คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา 4 วิโมกข์ 8 และ
อภิญญา 6 เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า
เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.
ทราบว่า ท่านพระปิยาลปุปผิยเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วย
ประการฉะนี้แล.
จบปิยาลปุปผิยเถราปทาน

237. อรรถกถาปิยาลปุปผิยเถราปทาน

พึงทราบเรื่องราวในอปทานที่ 7 ดังต่อไปนี้ :-
บทว่า ปิยาลํ ปุปฺผิตํ ทิสฺวา ได้แก่ เห็นต้นมะหาดมีดอกบานดี.
บทว่า คตมคฺเค ขิปึ อหํ ความว่า เราเป็นพรานเนื้อ เก็บเอาดอก
มะหาดมาโยนบูชาที่หนทางเสด็จดำเนินของพระพุทธเจ้า.
จบอรรถกถาปิยาลปุปผิยเถราปทาน

อัมพยาคทายกเถราปทานที่ 8 (238)

ว่าด้วยผลแห่งการถวายผลมะม่วง

[240] เราเป็นผู้ฉลาดในศิลปะของตน ได้ไปสู่ป่าชัฏ ได้พบ
พระพุทธเจ้ากำลังเสด็จดำเนินอยู่ จึงถวายผลมะม่วง.
ในกัปที่ 91 แต่กัปนี้ เราได้ถวายทานใดในกาลนั้น ด้วย
ทานนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวายผลมะม่วง.
คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา 4 วิโมกข์ 8 และ
อภิญญา 6 เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า
เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.
ทราบว่า ท่านพระอัมพยาคทายกเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วย
ประการฉะนี้แล.
จบอัมพยาคทายกเถราปทาน

238. อรรถกถาอัมพยาคทายกเถราปทาน

บทว่า สเก สิปฺเป อปตฺถทฺโธ ความว่า เราเป็นผู้ไม่กระด้าง
เย่อหยิ่ง ตั้งมั่นฉลาดในศิลปะของตัวเอง เช่น ตักกศาสตร์ และพยากรณ-
ศาสตร์เป็นต้น ได้ไปยังป่าชัฏ. บทว่า สมฺพุทฺธํ ยนฺตํ ทิสฺวาน ได้แก่
พบพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่า วิปัสสี กำลังเสด็จไปยังละแวกป่า.
บทว่า อมฺพยาคํ อทาสหํ ความว่า เราได้ถวายผลมะม่วงแล้ว.
จบอรรถกถาอัมพยาคทายกเถราปทาน