อรรถกถาปรมัฏฐกสุตตนิทเทส

ในปรมัฏฐกสูตรที่ 5 มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้ :-
บทว่า ปรมนฺติ ทิฏฺฐีสุ ปริพฺพสาโน ความว่า ยึดถืออยู่ใน
ทิฏฐิของตน ๆ ว่าสิ่งนี้ยอดเยี่ยม.
บทว่า ยทุตฺตรึ กุรุเต ความว่า ย่อมทำสิ่งใด มีศาสดาของตน
เป็นต้นให้ประเสริฐที่สุด.
บทว่า หีนาติ อญฺเญญ ตโต สพฺพมาห ความว่า ชันตุชน
นั้นกล่าวสิ่งทั้งปวง เว้นศาสดาของตนเป็นต้นนั้น ชื่อว่า อื่นจากสิ่งนั้น
ชื่อว่าเหล่านี้เลวทั้งหมด.
บทว่า ตสฺมา วิวาทานิ อวีติวตฺโต ความว่า เพราะเหตุนั้น
ชันตุชนนั้นย่อมเป็นผู้ไม่ล่วงเลยการทะเลาะเพราะทิฏฐิได้เลย.
บทว่า วสนฺติ ความว่า อยู่ด้วยสามารถทิฏฐิที่เกิดขึ้นครั้งแรก.
บทว่า สํวสนฺติ ความว่า เข้าไปอยู่.
บทว่า อาวสนฺติ ความว่า อยู่โดยวิเศษ.
บทว่า ปริวสนฺติ ความว่า อยู่โดยภาวะทุกอย่าง.
พระสารีบุตรเถระเมื่อจะยังบทนั้นให้สำเร็จด้วยอุปมา จึงกล่าวคำ
เป็นต้นว่า ยถา อาคาริกา วา ดังนี้.
บทว่า อาคาริกา วา ได้แก่ พวกเจ้าของเรือน.