7. สัตติคุมพชาดกว่าด้วยพี่น้องก็ยังต่างใจกัน[2142] พระมหาราชาผู้เป็นจอมชนแห่งชาว ปัญจาลรัฐ เป็นดุจพรานเนื้อเสด็จออกมาสู่ป่าพร้อม ด้วยเสนา พลัดจากหมู่เสนาไป. ท้าวเธอได้ทอดพระเนตรเห็นกระท่อม ที่เขาทำ ไว้เป็นที่อาศัยของโจรทั้งหลายในป่านั้น สุวโปดก ออกจากกระท่อมนั้นไปแล้ว กลับมาพูดแข็งขันกับ พ่อครัวว่า มีบุรุษหนุ่มน้อย มีรถม้าเป็นพาหนะ มี กุณฑลเกลี้ยงเกลาดี มีกรอบหน้าแดง งดงามเหมือน พระอาทิตย์ ส่องแสงสว่างในกลางวัน ฉะนั้น. เมื่อถึงเที่ยงวันพระราชากำลังทรงบรรทมหลับ กับนายสารถี (สุวโปดกป่าวร้องว่า) เอาซิพวกเรา จง รีบไปชิงเอาทรัพย์ทั้งหมดของท้าวเธอเสีย เวลานี้ก็ เงียบสงัดดุจยามค่ำคืน พระราชากำลังทรงบรรทมหลับ พร้อมกับนายสารถี พวกเราจงไปแย่งเอาผ้าและ กุณฑลแก้วมณี แล้วฆ่าเสีย เอากิ่งไม้กลบไว้. [2143] ดูก่อนสุวโปดกสัตติคุมพะ เจ้าเป็นบ้า ไปกระมัง จึงได้พูดอย่างนั้น เพราะว่าพระราชา ทั้งหลายถึงจะเสด็จมาแต่ไกล ก็ย่อมทรงเดชานุภาพ เหมือนดังไฟสว่างไสว ฉะนั้น. |