5. กโปตกชาดกว่าด้วยโภคะของมนุษย์[825] บัดนี้ เราเป็นสุข ไม่มีโรค นกพิราบ ผู้เหมือนหนามในหทัยบินไปแล้ว บัดนี้ เรา จักกระทำความยินดีแห่งหทัย เพราะเหตุว่า ชิ้นเนื้อและแกงจะทำให้เราเกิดกำลัง. [826] นกยางอะไรนี่มีหงอน ขี้ขโมย เป็น ปู่นก โลดเต้นอยู่ แน่ะนกยาง ท่านจง ออกมีข้างนอกเสีย กาผู้เป็นสหายของเรา ดุร้าย. [827] ท่านได้เห็นเรามีขนปีก อันพ่อครัวถอน แล้วทาด้วยน้ำข้าวเช่นนี้ ไม่ควรจะมาหัวเราะ เยาะเลย. [828] ท่านอาบดีแล้ว ลูบไล้ดีแล้ว เอิบอิ่ม ไปด้วยข้าวแลน้ำ และมีแก้วไพฑูรย์อยู่ที่คอ ได้ไปกชังคละประเทศมาหรือ. [829] เราจะเป็นมิตรหรือมิใช่มิตรของท่านก็ ตาม ท่านอย่าได้กล่าวว่า ท่านได้ไปยังกชัง- |