4. จุลลธนุคคหชาดกว่าด้วยจุลลธนุคคหบัณฑิต[818] ข้าแต่พราหมณ์ ท่านถือเอาห่อเครื่อง ประดับทั้งหมดข้ามฝั่งไปแล้ว ขอจงรีบกลับ มา รีบเอาฉันข้ามไปบัดนี้ด้วย. [819] แน่ะนางผู้เจริญ ท่านนับถือเราผู้อันท่าน ไม่เคยเชยชิด ยิ่งเสียกว่าสามีผู้ที่เคยเชยชิด มานาน นับถือเราผู้ไม่ใช่ผัวเสียยิ่งกว่าผัว นาง ผู้เจริญจะพึงนับถือผู้อื่นยิ่งกว่าเราอีก เราจัก ไปให้ไกลยิ่งกว่าที่นี้อีก. [820] ใครนี่มาทำการหัวเราะอยู่ในพุ่มตะไตร้น้ำ ในที่นี้ก็ไม่มีการฟ้อนรำขับร้อง หรือการดีดสี ตีเป่า แน่ะนางงามผู้มีตะโพกอันผึ่งผาย ทำไม เจ้าจึงมาหัวเราะอยู่ในเวลาที่ควรร้องไห้. [821] แน่ะสุนัขจิ้งจอกพาลผู้โง่เขลาชาติชัม- พุกะ เจ้าเป็นสัตว์มีปัญญาน้อย เสื่อมจาก ปลาและชิ้นเนื้อ ซบเซาอยู่ เหมือนคน กำพร้า. [822] โทษของผู้อื่นเห็นได้ง่าย ส่วนโทษของ อรรถกถาจุลลธนุคคหชาดกที่ 4 พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน ทรงปรารภ |