4. อุรคชาดกเปรียบความตายเหมือนงูลอกคราบ[717] บุตรของข้าพเจ้าละทิ้งร่างกายของตนไป ดุจงูละทิ้งคราบเก่าไปฉะนั้น เมื่อร่างกายแห่ง บุตรของข้าพเจ้าใช้อะไรไม่ได้ กระทำกาละ ไปแล้วอย่างนี้ บุตรข้าพเจ้าถูกเผาอยู่ ย่อม ไม่รู้สึกถึงความร่ำไห้ของพวกญาติ เพราะ ฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงไม่เศร้าโศกถึงเขา คติของ ตนมีอย่างใด เขาก็ย่อมไปสู่คติของตนอย่าง นั้น. [718] บุตรของดิฉันนี้ ดิฉันมิได้เชื้อเชิญให้ เขามาจากปรโลก เขาก็มาเอง แม้เมื่อจะไป จากมนุษยโลกนี้ ดิฉันก็มิได้อนุญาตให้เขา ไป เขามาอย่างใด เขาก็ไปอย่างนั้น การ ปริเทวนาถึงในการที่บุตรของดิฉันไปจาก มนุษยโลกนั้น จะเกิดประโยชน์อะไร บุตร ของดิฉันถูกเผาอยู่ก็ไม่รู้สึกถึงความร่ำไห้ของ พวกญาติ เพราะฉะนั้น ดิฉันจึงไม่เศร้าโศก |