4. โลหกุมภีชาดก

ว่าด้วยสัตว์นรกในโลหกุมภี

[554] เมื่อโภคะทั้งหลายมีอยู่ เราทั้งหลาย
ไม่ได้ให้ทาน ไม่ได้ทำที่พึ่งให้แก่ตน เราจึง
มีชีวิตเป็นอยู่ได้แสนยาก.
[555] เมื่อเราทั้งหลายหมกไหม้อยู่ในนรก
ตลอดหกหมื่นปีบริบูรณ์โดยประการทั้งปวง
เมื่อไรที่สุดจักปรากฏ.
[556] ดูก่อนชาวเราเอ๋ย ที่สุดไม่มี ที่สุดจัก
มีแต่ที่ไหน ที่สุดจักไม่ปรากฏ ดูก่อนท่าน
ผู้นิรทุกข์ เพราะในกาลนั้นทั้งเราและท่าน
ได้กระทำบาปกรรมไว้มาก.
[557] เราไปจากที่นี้ ได้กำเนิดมนุษย์พอรู้จัก
ภาษาแล้ว จักเป็นคนสมบูรณ์ไปด้วยศีล
จักทำกุศลให้มากทีเดียว.
จบ โลหกุมภีชาดกที่ 4

อรรถกถาโลหกุมภีชาดกที่ 4

พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน ทรงปรารภ
พระเจ้าโกศล จึงตรัสพระธรรมเทศนานี้ มีคำเริ่มต้นว่า ทุชฺชีวิตม-
ชีวิมฺหา ดังนี้.