5. สุกชาดกโทษของการไม่รู้ประมาณ[364] ลูกนกแขกเต้าตัวนั้น รู้ประมาณในการ บริโภคอยู่เพียงใด ก็ได้สืบอายุและได้เลี้ยง มารดาบิดาอยู่เพียงนั้น. [365] อนึ่ง ในกาลใด ลูกนกแขกเต้านั้น กลืนกินโภชนะมากเกินไป ในกาลนั้น ก็ได้ ชื่อว่าไม่รู้จักประมาณในการบริโภค จึงได้ จมลงในมหาสมุทรนั้นเทียว. [366] เพราะฉะนั้น ความเป็นผู้รู้จักประมาณ ความไม่หลงติดอยู่ในโภชนะ เป็นความดี ด้วยว่าบุคคลไม่รู้จักประมาณ ย่อมจมลงใน อบายทั้ง 4 บุคคลผู้รู้จักประมาณแล ย่อม ไม่จมลงในอบาย 4. จบ สุกชาดกที่ 5 อรรถกถาสุกชาดกที่ 5 พระศาสดาเมื่อประทับ ณ พระวิหารเชตวันทรงปรารภ |