9. โกมาริยปุตตชาดกว่าด้วยผู้ไกลจากภูมิฌาน[496] เจ้าลิง เมื่อก่อนเจ้าเคยโลดเต้นเล่น ในสำนักเราผู้คะนองเล่นเป็นปกติ เจ้าจะ กระทำอาการโลดเต้นอย่างลิง บัดนี้ เราไม่ ชื่นชมยินดีอาการนั้นของเจ้าแล้ว. [497] ความหมดจดด้วยฌานอย่างสูง เราได้ ฟังมาจากอาจารย์ชื่อโกมาริยบุตรผู้เป็นพหูสูต บัดนี้ ท่านอย่าเข้าใจเราว่าเหมือนแต่ก่อน ดูก่อนท่านผู้มีอายุ เราประกอบไปด้วยฌาน อยู่ทั้งนั้น. [498] เจ้าลิงเอ๋ย ถ้าแม้บุคคลจะพึงหว่านพืช ลงที่แผ่นหิน ถึงฝนจะตกลงมา พืชนั้นก็ งอกงามขึ้นไม่ได้แน่ ความหมดจดด้วยฌาน อย่างสูงนั้น ถึงเจ้าจะได้ฟังมาแล้ว เจ้าก็ยัง เป็นผู้ไกลจากภูมิฌานมากนัก. จบ โกมาริยปุตตชาดกที่ 9 |