6. สาลุกชาดกอุบายไม่ให้ถูกฆ่า[457] ท่านอย่าปรารถนาต่อหมูชื่อสาลุกะเลย เพราะว่าหมูชื่อว่าสาลุกะนี้ บริโภคอาหาร เป็นเครื่องเดือดร้อน ท่านจงเป็นผู้มีความ ขวนขวายน้อย เคี้ยวกินแต่ข้าวลีบนี้เถิด นี้เป็นลักษณะแห่งความอายุยืน. [458] ในไม่ช้า ราชบุรุษผู้มีบริวารมากนั้น ก็ จะเป็นแขกมาประชุมกัน ณ สถานที่นี้ ใน กาลนั้นท่านก็จะได้เห็นหมูสาลุกะตัวนี้ อัน เจ้าของให้ทุบด้วยสากตะลุมพุกนอนตายอยู่. [459] วัวชราทั้งสองตัวพอเห็นหมูสาลุกะผู้ กล้าหายอันเจ้าของทุบด้วยสากตะลุมพุก นอนตายอยู่ ก็คิดร่วมกันว่า ข้าวลีบเท่านั้น เป็นอาหารอย่างสูงสุดของเรา. จบ สาลุกชาดกที่ 6 |