4. ปุณณนทีชาดกว่าด้วยการไม่ระลึกถึง[277] ชนทั้งหลายพูดถึงแม่น้ำที่เต็มแล้วว่า กา ดื่มกินได้ก็ดี พูดถึงข้าวกล้าที่เกิดแล้วว่า กาซ่อน อยู่ได้ก็ดี พูดถึงบุคคลที่รักกันไปสู่ที่ไกลว่า จะ กลับมาถึงเพราะกาบอกข่าวก็ดี กานั้นเรานำมา ให้ท่านแล้ว ขอเชิญบริโภคเนื้อกานั้นเถิด ท่าน พราหมณ์. [278] คราวใด พระราชาทรงระลึกถึงเรา เพื่อ จะส่งเนื้อกาให้เรา คราวนั้น เนื้อหงส์ก็ดี เนื้อ นกกะเรียนก็ดี เนื้อนกยูงก็ดี เป็นของที่เรานำไป ถวายแล้ว การไม่ระลึกถึงเสียเลยเป็นความ เลวทราม. จบ ปุณณนทีชาดกที่ 4 อรรถกถาปุณณนทีชาดกที่ 4 พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระเชตวันมหาวิหาร ทรง |