5. อนภิรติชาดกว่าด้วยจิตขุ่นมัว-ไม่ขุ่นมัว[219] เมื่อน้ำขุ่นมัว ไม่ใส บุคคลย่อมไม่แลเห็น หอยกาบ หอยโข่ง กรวด ทรายและฝูงปลาฉันใด เมื่อจิตขุ่นมัว บุคคลก็ย่อมไม่เห็นประโยชน์ตน และประโยชน์ผู้อื่นฉันนั้น. [220] เมื่อน้ำไม่ขุ่นมัว ใสบริสุทธิ์ บุคคลย่อม แลเห็นหอยกาบ หอยโข่ง กรวด ทรายและฝูง ปลาฉันใด เมื่อจิตไม่ขุ่นมัว บุคคลก็ย่อมเห็น ประโยชน์ตนและประโยชน์ผู้อื่นฉันนั้น. จบ อนภิรติชาดกที่ 5 อรรถกถาอนภิรติชาดกที่ 5 พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระเชตวันมหาวิหารทรง |