3. กัลยาณธรรมวรรค1. กัลยาณธรรมชาดกผู้มีกัลยาณธรรม[191] ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นจอมแห่งชน กาลใด บุคคลได้ธรรมสมัญญาในโลกว่า ผู้มีกัลยาณธรรม กาลนั้น นรชนผู้มีปัญญาไม่พึงทำตนให้เสื่อม จากสมัญญานั้นเสีย สัตบุรุษทั้งหลายย่อมถือไว้ ซึ่งธุระด้วยหิริและโอตตัปปะ. [192] ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นจอมแห่งชน สมัญญาว่า มีกัลยาณธรรมในโลกนี้ มาถึงข้าพระพุทธเจ้า แล้วในวันนี้ ข้าพระพุทธเจ้าพิจารณาเห็นสมัญญา อันนั้น จึงได้บวชเสียในคราวนี้ ความพอใจใน การบริโภคกามในโลกนี้ มิได้มีแก่ข้าพระพุทธเจ้า เลย. จบ กัลยาณธรรมชาดกที่ 1 |