3. เตลุกานิเถรคาถา

ว่าด้วยการกำจัดกิเลสเครื่องร้อยรัด

[387] เรามีความเพียรค้นคิดธรรมอยู่นาน ก็ไม่ได้ความ
สงบใจ จึงได้ถามสมณพราหมณ์ทั้งหลายว่า ใครหนอ
ในโลกเป็นผู้ถึงฝั่งแล้ว ใครเล่าเป็นผู้ได้บรรลุธรรมอัน
หยั่งลงสู่อมตะ เราจักปฏิบัติธรรมของใคร ซึ่งเป็นเครื่อง
ให้รู้แจ้งปรมัตถ์ เราเป็นผู้มีความคดคือกิเลสอันไปแล้ว
ในภายใน เหมือนปลาที่กินเหยื่อฉะนั้น เราถูกผูกด้วย
บ่วงใหญ่คือกิเลส เหมือนท้าวเวปจิตติอสูร ถูกผูกด้วย
บ่วงของท้าวสักกะฉะนั้น เรากระชากบ่วงคือกิเลสนั้น
ไม่หลุด จึงไม่พ้นไปจากความโศกและความร่ำไร ใคร
ในโลกจะช่วยเราผู้ถูกผูกแล้วให้หลุดพ้น แล้วประกาศ
ทางเป็นเครื่องตรัสรู้ให้เรา เราจะรับสมณะหรือพราหมณ์
คนไหนไว้เป็นผู้แสดงธรรมอันกำจัดกิเลสได้ จะปฏิบัติ
ธรรมเครื่องนำไปปราศจากชราและมรณะของใคร.
จิตของเราถูกร้อยไว้ด้วยความลังเลสงสัย ประกอบ
ด้วยความแข็งดีเป็นกำลัง ฉุนเฉียว ถึงความเป็นจิต
กระด้าง เป็นเครื่องทำลายตัณหา. สิ่งใดมีธนูคือตัณหา
เป็นสมุฏฐาน มีประเภท 30 เป็นของมีอยู่ในอก เป็นของ
หนัก ทำลายหทัยแล้วตั้งอยู่ ขอท่านจงดูสิ่งนั้นนั่นเถิดการ
ไม่ละทิฏฐิเล็กน้อย อันลูกศรคือความดำริผิดให้อาจหาญ

1. ม. เตลกานิเถรคาถา.