6. ปัญจปุตตขาทิกเปติวัตถุ

ว่าด้วยความหิวของนางเปรต

พระสังฆเถระถามว่า :-
[91] ท่านเปลือยกาย มีผิวพรรณเลวทราม มี
กลิ่นเหม็นเน่าฟุ้งไป หมู่แมลงวันพากันตอม
เกลื่อนกล่น ท่านเป็นใครหนอมายืนอยู่ในที่นี้.
หญิงเปรตนั้นตอบว่า :-
ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ดิฉันเป็นเปรต ถึงทุคติ
เกิดในยมโลก เพราะทำกรรมอันลามกจึงต้อง
จากโลกนี้ไปสู่เปตโลก เวลาเช้าคลอดบุตร 5 คน
เวลาเย็นอีก 5 คน แล้วกินลูกเหล่านั้นหมด ถึง
บุตร 10 คนเหล่านั้นก็ยังไม่อาจบรรเทาความหิว
ของดิฉัน หัวใจของดิฉันเร่าร้อนอยู่เป็นนิจเพราะ
ความหิว ดิฉันไม่ได้ดื่มน้ำที่ควรดื่ม ขอท่านจงดู
ดิฉันผู้ถึงความพินาศเช่นนี้เถิด.
พระเถระถามว่า :-
เมื่อก่อน ท่านได้ทำกรรมชั่วอะไรไว้ด้วย
กาย วาจา ใจ หรือท่านกินเนื้อบุตรทั้งหลาย
เพราะวิบากแห่งกรรมอะไร.
หญิงเปรตนั้นตอบว่า :-

เมื่อก่อน หญิงร่วมสามีของดิฉันคนหนึ่ง
มีครรภ์ ดิฉันคิดชั่วต่อเขา มีใจประทุษร้าย ได้ทำ
ให้ครรภ์ตกไป เขามีครรภ์ 2 เดือนเท่านั้น ไหล
ออกเป็นโลหิต ครั้งนั้น มารดาของเขาโกรธดิฉัน
เชิญพวกญาติมาประชุมซักถาม ให้ดิฉันทำการ
สบถและขู่เข็ญให้กลัว ดิฉันได้กล่าวคำสบถและ
มุสาวาทอย่างแรงว่า ถ้าดิฉันทำชั่วอย่างนี้ ขอให้
ดิฉันกินเนื้อบุตรเถิด ฉันมีกายอันเปื้อนด้วยหนอง
และโลหิต กินเนื้อบุตรทั้งหลาย เพราะวิบากแห่ง
กรรม คือ การทำให้ครรภ์ตกและการพูดมุสา
ทั้งสองนั้น.
จบ ปัญจปุตตขาทิกเปติวัตถุที่ 6

อรรถกถาปัญจปุตตขาทกเปติวัตถุที่ 6

เมื่อพระศาสดาประทับอยู่ในกรุงสาวัตถี ทรงปรารภ
ถึงนางเปรตผู้เคี้ยวกินบุตร 5 คน จึงตรัสคำเริ่มต้นว่า นคฺคา
ทุพฺพณฺณรูปาสิ ดังนี้.
ได้ยินว่า มีภรรยาของกฏุมพีคนหนึ่ง ในหมู่บ้านไม่ไกล
แต่กรุงสาวัตถี เป็นหญิงหมัน. พวกญาติของกฏุมพีคนนั้น ได้พากัน
กล่าวดังนี้ว่า ภรรยาของเจ้าเป็นหมัน พวกเราจะนำหญิงสาวคนอื่น
มาให้เจ้า. เพราะความสิเนหาในภรรยานั้น เขาจึงไม่ปรารถนา