เมนู

12. อัมพวนเปตวัตถุ



ว่าด้วยเปรตฝากทรัพย์ไปให้ลูกใช้หนี้



พวกพ่อค้าได้ถามเวมานิกเปรตตนหนึ่งว่า :-
[132] สระโบกขรณีของท่านนี้น่ารื่นรมย์ดี มี
พื้นราบเรียบ มีท่าอันงดงาม มีน้ำมาก ดารดาษ
ไปด้วยปทุมชาติต่าง ๆ มีดอกอันบานดีเกลื่อน-
กล่นด้วยหมู่ภมร ท่านได้สระโบกขรณี อันเป็น
ที่ฟูใจนี้อย่างไร สวนมะม่วงของท่านนี้น่า
รื่นรมย์ดี เผล็ดผลทุกฤดู มีดอกบานเป็นนิตย์
นิรันดร์ เกลื่อนกล่นด้วยหมู่ภมร ท่านได้วิมาน
นี้อย่างไร.

เวมานิกเปรตนั้นตอบว่า :-
สระโบกขรณีมีร่มเงาอันเยือกเย็น น่า
รื่นรมย์ใจ ข้าพเจ้าได้ในที่นี้ เพราะทานที่ธิดา
ของข้าพเจ้าถวายมะม่วงสุก น้ำ ข้าวยาคู แด่
พระผู้มีพระภาคเจ้าและพระภิกษุสงฆ์ทั้งหลาย.

เวมานิกเปรตนั้น ครั้นกล่าวอย่างนี้แล้ว จึงนำพวกพ่อค้า
ไปดูทรัพย์ 500 กหาปณะ แล้วสั่งว่า พวกท่านจงถือเอาเป็นส่วนตัว
กึ่งหนึ่งจากทรัพย์นี้ แล้วให้ธิดาของเราใช้หนี้ที่เรายืมเขามากึ่งหนึ่ง
เถิด.