7. มิคลุททเปตวัตถุที่ 1

ว่าด้วยนายพรานเนื้อใจหยาบตายไปเป็นเปรต

พระนารทเถระถามเปรตตนหนึ่งว่า
[119] ท่านเป็นคนหนุ่มแน่น ห้อมล้อมด้วย
เทพบุตรและเทพธิดา รุ่งเรืองอยู่ด้วยกามคุณ อัน
ให้เกิดความกำหนัดยินดีในราตรี เสวยทุกข์ใน
กลางวัน ท่านได้ทำกรรมอะไรไว้ในชาติก่อน.
เปรตนั้นตอบว่า
เมื่อก่อน กระผมเป็นพรานเนื้อ อยู่ที่
กรุงราชคฤห์อันน่ารื่นรมย์ มีภูเขาล้อมรอบ
(ปัญจคีรีนคร) เป็นผู้มีฝ่ามือเปื้อนโลหิต เป็น
คนหยาบช้าทารุณมีใจประทุษร้ายในสัตว์เป็นอัน
มากผู้ไม่ได้กระทำความโกรธเคืองให้ ยินดีแต่
ในการเบียดเบียนสัตว์อื่น เป็นผู้ไม่สำรวมด้วย
กาย วาจา ใจ เป็นนิตย์ อุบาสกคนหนึ่งผู้เป็น
สหายของกระผม เป็นคนใจดีมีศรัทธา ก็อุบาสก
คนนั้น เป็นคนเอ็นดูกระผม ห้ามกระผมอยู่
เนือง ๆ ว่า อย่าทำบาปกรรมเลย พ่อเอ๋ย อย่าไป
ทุคติเลย ถ้าท่านปรารถนาความสุขในโลกหน้า

จงงดเว้นการฆ่าสัตว์ อันเป็นการไม่สำรวมเสีย
เถิด กระผมฟังคำของสหายผู้หวังดีมีความอนุ-
เคราะห์ด้วยประโยชน์นั้นแล้ว ไม่ทำตามคำสั่ง
สอนทั้งสิ้น เพราะกระผมเป็นคนไม่มีปัญญา
ยินดีในบาปตลาดกาลนาน สหายผู้มีปัญญาดีนั้น
แนะนำกระผมให้ตั้งอยู่ในความสำรวมด้วยความ
อนุเคราะห์ว่า ถ้าท่านฆ่าสัตว์ในกลางวัน ส่วน
กลางคืนจงงดเว้นเสีย กระผมจึงฆ่าสัตว์แต่
เฉพาะกลางวัน กลางคืนเป็นผู้สำรวมงดเว้น
เพราะฉะนั้นกลางคืนกระผมจึงได้รับความสุข
กลางวันได้เสวยทุกข์ ถูกสุนัขรุมกัดกิน คือ
กลางคืนได้เสวยทิพยสมบัติ ด้วยผลแห่งกุศล-
ธรรมนั้น ส่วนกลางวันฝูงสุนัขมีจิตเดือดดาล
พากันห้อมล้อมกัดกินกระผมรอบด้าน ก็ชน
เหล่าใดผู้มีความเพียรเนือง ๆ บากบั่นมั่นใน
ศาสนาของพระสุคต กระผมเข้าใจว่า ชนเหล่า
นั้นจักได้บรรลุอมตบทอันปัจจัยอะไร ๆ ปรุงแต่ง
ไม่ได้อย่างแน่นอน.
จบ ปฐมมิคลุททเปตวัตถุที่ 7

อรรถกถาปฐมมิคลุททกเปตวัตถุที่ 7

เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้า ประทับอยู่ในพระเวฬุวันมหาวิหาร
ทรงพระปรารภมิคลุททกเปรต จึงตรัสพระคาถานี้ มีคำเริ่มต้นว่า
นรนาริปุรกฺขโต ยุวา ดังนี้.
ได้ยินว่า ในกรุงราชคฤห์ ยังมีพรานคนหนึ่ง เที่ยวล่าเนื้อ
เลี้ยงชีพตลอดคืนและวัน. พรานนั้น ได้มีอุบาสกคนหนึ่งเป็นมิตร.
อุบาสกนั้น เมื่อไม่อาจจะให้นายพรานนั้น กลับจากความชั่วตลอดกาล
ได้ จึงชักชวนในการบุญตอนราตรีว่า มาเถอะสหาย ท่านจง
งดเว้นจากปาณาติบาต ในตอนกลางคืน. เขางดเว้นในตอนกลางคืน
กระทำปาณาติบาตในตอนกลางวันเท่านั้น.
สมัยต่อมา เขาทำกาละแล้ว บังเกิดเป็นเวมานิกเปรต ใกล้
กรุงราชคฤห์ เสวยทุกข์อย่างใหญ่ ตลอดส่วนกลางวัน เพียบพร้อม
พรั่งพร้อมบำเรอด้วยกามคุณ 5 ในกลางคืน. ท่านนารทะเห็นดังนั้น
จึงสอบถามด้วยคาถานี้ว่า :-
ท่านเป็นคนหนุ่มแน่น ห้อมล้อมด้วย
เทพบุตรและเทพธิดา รุ่งเรืองอยู่ด้วยกามคุณ
อันให้เกิดความกำหนัดยินดีในราตรี เสวยทุกข์
ในกลางวัน ท่านได้กระทำกรรมอะไรไว้ใน
ชาติก่อน.