6. เสรินีเปติวัตถุ

ว่าด้วยคนตระหนี่ไปเกิดเป็นเปรต

อุบาสกคนหนึ่งถามนางเปรตเสรินีว่า
[116] ท่านเปลือยกาย มีผิวพรรณน่าเกลียด ซูบ
ผอม สพรั่งไปด้วยเส้นเอ็น ผอมยิ่งนักจนเห็น
แต่ซี่โครง ท่านเป็นใคร มายืนอยู่ที่นี้.
นางเปรตเสรินีตอบว่า
ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ดิฉันเป็นเปรต ตกทุกข์
เกิดในยมโลก ทำกรรมอันลามกไว้ จึงจากโลกนี้
ไปสู่เปตโลก.
อุบาสกถามว่า
ท่านทำกรรมชั่วอะไรไว้ด้วยกาย วาจา
ใจ หรือเพราะวิบากแห่งกรรมอะไร ท่านจึงจาก
โลกนี้ไปสู่เปตโลก.
นางเปรตเสรินีตอบว่า
เมื่อสมณพราหมณ์ทั้งหลายผู้เป็นที่พึ่งอัน
หาโทษมิได้ มีอยู่ ดิฉันถูกความตระหนี่ครอบงำ
จึงไม่สั่งสมบูรณ์แม้เพียงกึ่งมาสก เมื่อไทยธรรม
มีอยู่ ไม่ทำที่พึ่งแก่ตน ดิฉันหิวน้ำ เข้าไปใกล้
แม่น้ำ แม่น้ำกลับว่างเปล่าไป ในเวลาร้อน ดิฉัน